Σχολικό Ημερολόγιο 2016-2017

Σχολικό ημερολόγιο 2016-2017 by Panagiota Karavi

Συνήθη επικοινωνιακά λάθη των εκπαιδευτικών

Εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αρκετές φορές είτε ενσυνείδητα είτε ασυνείδητα διαπράττουμε επικοινωνιακά ατοπήματα, τα οποία θα πρέπει να τα διορθώνουμε και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Θα αναφερθώ σε κάποια συνηθισμένα:

· Υπερβολικές προσταγές που συνηθίζουμε να δίνουμε στους μαθητές μας:

- Σας είπα να σηκώνεστε όταν μπαίνω στην τάξη και να επικρατεί απόλυτη ησυχία.

- Να μου ζητήσεις αμέσως συγγνώμη γι’ αυτή σου την συμπεριφορά και μπροστά στους συμμαθητές σου.

· Η τάση να απειλούμε προσπαθώντας να συνετίσουμε ή να επαναφέρουμε στην τάξη κάποιους μαθητές μας:

- Να προσέξεις καλά αυτά που σου λέω γιατί αλλιώς θα αποβληθείς και αυτό θα έχει επιπτώσεις στην εικόνα σου ως μαθητή και στη βαθμολογία σου.

· Η τάση να ελέγχουμε δημόσια και επανειλημμένως κάποιον μαθητή μπροστά στην τάξη:

- Δεν πρέπει να μιλάς, να συμπεριφέρεσαι και να ντύνεσαι με αυτόν τον τρόπο γιατί ένας καλός μαθητής προσέχει να πειθαρχεί σε όσα του λένε οι καθηγητές του.

· Η τάση να εκλογικεύουμε όλα όσα λέμε στους μαθητές μας:

- Εγώ σε είχα προειδοποιήσει εγκαίρως αλλά εσύ δεν θέλεις να δεις λογικά την πραγματικότητα, ζεις στον κόσμο σου.

· Οι κατευθύνσεις που δίνουμε και οι απλουστεύσεις και γενικεύσεις που κάνουμε:

- Εγώ αν ήμουν στη θέση σου θα ενεργούσα μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν καταλαβαίνω πώς ενώ τα πράγματα είναι απλά δε θέλεις να αλλάξεις τρόπο συμπεριφοράς.

· Ο δήθεν έπαινος και η έμμεση αυτοπροβολή ή εξυπηρέτησή μας:

- Συγχαρητήρια που πήγες καλά. Είσαι καταπληκτικός αυτό βέβαια το αποτέλεσμα οφείλεται στη δική μου βοήθεια και τη δουλειά που κάναμε όλη τη χρονιά στην τάξη.

- Είστε οι καλύτεροι μαθητές του σχολείου και ξέρω ότι τώρα που θα σας ζητήσω να με βοηθήσετε στην γιορτή του Σχολείου θα το κάνετε με προθυμία.

· Η τάση να δίνουμε ψυχολογικές ερμηνείες στη συμπεριφορά των μαθητών μας:

- Έχεις μια εγωκεντρική προσωπικότητα και γι’ αυτό θέλεις συνεχώς οι καθηγητές σου να ασχολούνται μαζί σου.

- Είσαι κομπλεξικός γι’ αυτό συνεχώς προκαλείς με τη συμπεριφορά σου.

· Ο σαρκασμός η απόρριψη και η γελοιοποίηση:

- Σιγά την προσωπικότητα που θίξαμε, μήπως θέλεις να σου ζητήσουμε και συγνώμη.

- Είσαστε ανόητοι, δεν καταλαβαίνετε ούτε τα στοιχειώδη.

· Η προσπάθεια να αγνοήσουμε προβλήματα που μας θέτουν οι μαθητές μας χωρίς καν να ακούσουμε τα παράπονα τους:

-Αυτά που παρουσιάζετε ως προβλήματα δεν είναι τίποτα, η γενιά μας είχε σοβαρά προβλήματα. Να σας πω εγώ για δυσκολίες που ζούσαμε τότε που εγώ ήμουν μαθητής…

Διδάσκοντας το παιδί την (πραγματική) αξία των χρημάτων

«Τα χρήματα δεν φυτρώνουν πάνω σε δέντρα»! Μια φράση που ίσως πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει στην παιδική μας η ηλικία. Τι άλλο διδαχθήκαμε όμως;

Ποια είναι η προσωπική μας στάση απέναντι στα χρήματα, την αποταμίευση, τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια; Μέσο ή αυτοσκοπός; Αυτές είναι οι πρώτες ερωτήσεις που χρειάζεται να απαντήσει ο κάθε γονιός πριν αρχίσει την εκπαίδευση του παιδιού για το χρήμα, ώστε να είναι αρκετά ξεκάθαρος στο μήνυμα που θα μεταφέρει.

Η οικονομική υπευθυνότητα είναι ένα θέμα για το οποίο δεν συζητάμε πολύ συχνά. Όπως κάθε είδους υπευθυνότητα, διδάσκεται και ίσως η οικονομική κρίση να είναι μία ευκαιρία να επανεξετάσουμε τη προσωπική μας στάση και τα μηνύματα που περνάμε στα παιδιά μας.

Ξεκινάμε από τα βασικά. Μάθετε του τα χρήματα. Σιγουρευτείτε ότι αναγνωρίζει τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα. Μάθετε το να παίρνει τα σωστά ρέστα. Παίξτε μαζί του ή όταν ψωνίζετε αφήστε το να πάρει τα ρέστα εκείνο και να τα μετρήσει. Μιλήστε για τη διαφορά των μετρητών, των δανείων, των πιστωτικών καρτών.

Η σωστή διαχείριση των χρημάτων ξεκινά νωρίς. Η προσέγγιση σε ένα 4άχρονο παιδί θα διαφέρει από αυτή ενός εφήβου αλλά είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι όσο πιο νωρίς ξεκινήσουμε την εκπαίδευση στα οικονομικά ζητήματα τόσο πιο πολύ θα αποδώσει.

Να εννοείτε αυτά που λέτε. Ο γονιός είναι ένα πρότυπο ακόμα και για τις οικονομικές συναλλαγές αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο το παιδί θα συσχετιστεί με το χρήμα. Προσπαθήστε να μην δίνετε μπερδεμένα μηνύματα. Αν για παράδειγμα λέτε: «Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία» αλλά στο τηλέφωνο λέτε στον/στη σύζυγό σας: «Αν δεν αγοράσω και φέτος αυτές τις μπότες… θα σκάσω», τότε δίνετε ένα διπλό μήνυμα που μπερδεύει το παιδί. Αν μιλάτε για την αξία του «απλώνω το χέρι μου μέχρι εκεί που φτάνω» αλλά έχετε τρεις πιστωτικές κάρτες φορτωμένες πάλι δίνετε ένα ισχυρό διπλό μήνυμα στο παιδί. Να θυμάστε ότι ο μόνος σταθερός τρόπος για να μεταβιβάσετε τις αξίες σας σχετικά με το χρήμα είναι να τις ανακαλύψετε και να ζήσετε σύμφωνα με αυτές.

Μην ενθαρρύνετε την υπερκατανάλωση. Αν μιλάτε για συνετή χρήση των χρημάτων και αγοράζετε πολλά παιχνίδια στα παιδιά, σύντομα θα βρεθείτε μπροστά σε ένα απαιτητικό παιδί το οποίο θα δείχνει να μην νοιάζεται για το αν φυτρώνουν ή όχι τα χρήματα!

Μην σπεύδετε να αντικαταστήσετε τυχόν απώλειες ή να καλύψετε τη λανθασμένη διαχείριση των χρημάτων του παιδιού. Είναι φυσικό το παιδί να κάνει λάθη στις πρώτες του επαφές με τα χρήματα. Μην του δώσετε παραπάνω χρήματα αν ξόδεψε το χαρτζιλίκι του μονομιάς. Αυτό δεν είναι τιμωρία. Είναι κάτι που γίνεται προς όφελος του παιδιού και με αυτό το σκοπό πρέπει να του μιλήσετε. Για παράδειγμα πείτε: « Λυπάμαι που δεν έχω άλλα χρήματα να σου δώσω για αυτή την εβδομάδα. Παρατήρησα όμως, ότι ξόδεψες όλα τα χρήματα που πήρες την Κυριακή μέσα σε δύο μέρες. Αναρωτιέμαι μήπως είναι μια καλή ιδέα να σκέφτεσαι πιο προσεκτικά τι θα ήθελες να αγοράσεις και μετά να αποφασίζεις».

Αποταμίευση. Διδάξτε στο παιδί μέσα από τον τρόπο που εσείς διαχειρίζεστε τα χρήματα σας την αποταμίευση. Δείξτε του για παράδειγμα το πώς πληρώνετε πρώτα τους λογαριασμούς του σπιτιού, πως κάνετε τα ψώνια, και πως βάζετε στην άκρη ένα ποσό για οποιαδήποτε σκοπό. Αγοράστε του έναν κουμπαρά και πείτε του ότι μπορεί να βάζει μέρος από το χαρτζιλίκι του σε αυτόν ώστε να μαζέψει χρήματα για κάτι που θέλει να αγοράσει. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο κοντινός χρειάζεται να είναι ο στόχος.

Δωρεές. Ένας ακόμη σκοπός για τον οποίο μπορείτε να διαθέσετε χρήματα και να διδάξετε στα παιδιά την αξία του χρήματος είναι οι δωρεές. Να θυμάστε ότι το ποσό δεν έχει καμία σημασία. Όσο μικρό και αν είναι το ποσό που διαθέτετε, ουσιαστικά μαθαίνετε στο παιδί σας , ότι ανήκει σε μια κοινωνία ανθρώπων. Σε αυτή την κοινωνία υπάρχουν πολλά και διαφορετικά προβλήματα, στα οποία μπορούμε να γίνουμε μέρος της λύσης προσφέροντας όσα χρήματα μπορούμε να διαθέσουμε.

Αντί χρημάτων

Οι χρηματικές δωρεές, μπορούν να αντικατασταθούν με το να παρέχουμε λίγο από τον ελεύθερο μας χρόνο σε κάποια εθελοντική οργάνωση, κατά προτίμηση κάποια που να ενδιαφέρει το παιδί. Βιβλία και παιχνίδια που πια δεν χρησιμοποιεί μπορεί επίσης να τα πάει σε κάποια οργάνωση και να δει από κοντά το έργο της.

Δώρα φτιαγμένα από το χέρι του. Ενθαρρύνετε το παιδί να φτιάχνει μικρές κατασκευές και να της δωρίζει.

Οργανώστε βραδιές διασκέδασης στο σπίτι, μαγειρεύοντας αντί παραγγέλνοντας απ’έξω. Διασκεδάστε μαγειρεύοντας όλοι μαζί. Τρώγοντας όλοι μαζί . Καθαρίζοντας όλοι μαζί.

Τέλος, βρείτε έναν ισορροπημένο τρόπο να παρουσιάζετε τα οικονομικά του σπιτιού σας ώστε το παιδί ναι να γνωρίζει το τι συμβαίνει. Πείτε τα βασικά και όχι λεπτομέρειες. Πείτε για παράδειγμα: «Έχουμε έσοδα από το μισθό του μπαμπά και το δικό μου. Ταυτόχρονα έχουμε και έξοδα κάθε μήνα , όπως ενοίκιο , σούπερ μάρκετ κτλ.». Μην αγχώνετε το παιδί με σκοπό να το κάνετε πιο υπεύθυνο. Δεν θα γίνει πιο υπεύθυνο, θα γίνει πιο αγχωμένο! Πείτε για παράδειγμα: «Αυτό το μήνα δεν μπορούμε να σου αγοράσουμε το ποδήλατο γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες. Θα κοιτάξουμε τον επόμενο μήνα τι μπορεί να γίνει».

Βοηθήστε τα παιδιά να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ ανάγκης, επιθυμίας, και ευχής. Αυτό θα τα προετοιμάσει, υπεύθυνα, για τις επιλογές που θα κάνουν στο μέλλον.

Η αγγλική γλώσσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit

Brexit. Διαζύγιο με πολλές συνέπειες και παράπλευρες απώλειες...
 

Η απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση προκάλεσε, ευλόγως, πολλά ερωτήματα στους Ευρωπαίους πολίτες και μεταξύ αυτών το ερώτημα κατά πόσο η αγγλική γλώσσα θα παραμείνει επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
 

Η απάντηση είναι η εξής:

Με βάση τον κανονισμό 1/58 της 15ης Απριλίου 1958 αποφασίστηκε ότι επίσημες γλώσσες των τότε Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων θα ήταν οι επίσημες γλώσσες των κρατών μελών και ταυτόχρονα θεσπίστηκε η ισότητα τους. Από τότε και σε κάθε διεύρυνση ο κανονισμός αυτός τροποποιείται αναλόγως. Δεδομένου ότι η ίδια γλώσσα είναι επίσημη σε δύο ή τρία κράτη μέλη, οι επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι και θα παραμείνουν 24. Επομένως, επειδή η αγγλική γλώσσα είναι επίσημη γλώσσα όχι μόνο του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και της Ιρλανδίας, η αγγλική γλώσσα θα παραμείνει επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η απόφαση των Βρετανών να πάρουν διαζύγιο θα προκαλέσει δύο τουλάχιστον ζητήματα που άπτονται της γλωσσικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σχετίζονται με την αναπόφευκτη απόλυση των Βρετανών υπηκόων που υπηρετούν στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1. Ποιοι θα καλύπτουν τις ανάγκες σε αγγλική γλώσσα των μεταφραστικών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Θα παραμείνουν στις θέσεις τους οι αγγλόφωνοι μεταφραστές με βρετανική υπηκοότητα ή θα αντικατασταθούν, λόγω Brexit, από άλλους; Θα μπορέσει η Ιρλανδία να καλύψει το τεράστιο κενό που θα προκύψει ή θα αναλάβουν μεταφραστές από άλλα κράτη μέλη να καλύψουν το κενό αυτό; Επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι η αγγλική γλώσσα, ενίοτε, δεινοπαθεί όταν ομιλείται από μη έχοντες την αγγλική γλώσσα ως μητρική, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με το μέλλον της αγγλικής γλώσσας στις μεταφραστικές υπηρεσίες της, καθώς τα κείμενα που παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλουν τα πληρούν ορισμένα κριτήρια ποιότητας. Ως γνωστόν, τα κείμενα αυτά ενσωματώνονται στις εθνικές έννομες τάξεις των κρατών μελών και χρησιμοποιούνται ως τεκμήρια σε δικαστικές διαφορές, οι οποίες βασίζονται ή έχουν σχέση με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν οι μεταφραστικές υπηρεσίες, με ελάχιστους πλέον βρετανούς μεταφραστές και αναθεωρητές, επικεντρωθούν, ως οφείλουν, στη μετάφραση των νομοθετικών πράξεων, θα τεθεί εύλογα το ερώτημα ποιος συντάσσει και ελέγχει την ποιότητα των λοιπών εγγράφων που παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ποιος και πώς θα καλυφθεί αυτό το έλλειμμα;

2. Από το τελευταίο ερώτημα προκύπτει ένα άλλο, τεράστιο ζήτημα. Εάν απολυθούν οι Βρετανοί υπήκοοι από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν επαρκεί το προσωπικό για να καλύψει πλήρως και ποιοτικά την παραγωγή κειμένων εργασίας σε αγγλική γλώσσα, ποιες γλώσσες θα χρησιμοποιούνται στις συναντήσεις; Μέχρι σήμερα, η αγγλική γλώσσα εθεωρείτο δεδομένη και σε ορισμένες συναντήσεις χρησιμοποιείτο και η γαλλική γλώσσα. Από τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί το διαζύγιο, πώς θα προσαρμοστεί η γλωσσική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Μιχάλης Πολίτης Αναπλ. Καθηγητής ΤΞΓΜΔ Ιονίου Πανεπιστημίου

Οδηγός Αντιρατσιστικής Εκπαίδευσης

Οδηγός αντιρατσιστικής εκπαίδευσης by Panagiota Karavi

Γιώργος Τσιάκαλος

Το ομαδικό άθλημα

Συχνά οι γονείς με ρωτούν σχετικά με τις αθλητικές δραστηριότητες και αν είναι καλές για παιδιά τους. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν πολλά κυρίως από την ενασχόλησή τους με ομαδικά αθλήματα.

Έτσι λοιπόν παροτρύνω τους γονείς να προτρέπουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τοναθλητισμό, αρκεί και τα παιδιά να το θέλουν και να είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και διασκέδασης μέσα στην εβδομάδα. Επίσης καλό θα είναι να μην απαιτείται πολύς χρόνος άθλησης ώστε το παιδί να προλαβαίνει να ολοκληρώνει τις σχολικές του υποχρεώσεις.
 

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένα παιδί μέσα στον ομαδικό αθλητισμό είναι φυσικά το ομαδικό πνεύμα! Μαθαίνει να συνεργάζεται, να μοιράζεται, να παίρνει την ευθύνη για τις πράξεις του.

Παράλληλα διδάσκεται τον σεβασμό προς τους συμπαίκτες αλλά και προς τους κανόνες. Τα παιδιά μαθαίνουν να ακολουθούν κάποιους κανόνες και ότι για να πετύχει μια ομάδα πρέπει να υπάρχει σεβασμός και εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη της.

Το παιδί ευρισκόμενο σε μια ομάδα, αρχίζει σιγά σιγά να ανακαλύπτει και τον εαυτό του, να καταλαβαίνει τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματά του. Έτσι μαθαίνει να προβάλλει και να χρησιμοποιεί τα προτερήματα του και αποκτά περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι τα παιδιά ίσως για πρώτη φορά κατανοούν την αξία και τη σπουδαιότητα της προσπάθειας. Μαθαίνουν ότι χρειάζεται επιμονή και υπ0ομονή και ότι δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα ακόμα και μετά από ένα κακό αποτέλεσμα. Τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται τις νίκες αλλά και τις ήττες.

Τα ομαδικά αθλήματα επίσης βοηθούν παιδιά που έχουν δυσκολίες με τον προσανατολισμό στο χώρο και στο χρόνο. Βοηθούν παιδιά εσωστρεφή ή ντροπαλά να ανοιχτούν και να κάνουν φίλους.

Το κλειδί για να έχει όντως τόσο καλή επίδραση η ενασχόληση με τα αθλήματα, είναι να γίνεται αποκλειστικά για διασκέδαση για το παιδί, χωρίς πίεση και χωρίς να περιμένουμε να πάρει μετάλλιο! Περνάμε στο παιδί το μήνυμα ότι ο αθλητισμός είναι η χαρά της συμμετοχής και της προσπάθειας.

Ένας στους τρεις μαθητές θύμα σχολικού εκφοβισμού!

Με το σύνθημα «Κάνε τη διαφορά. Μίλα τώρα» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις από έξι ευρωπαϊκές χώρες ενώνουν τις δυνάμεις τους και προχωρούν στην υλοποίηση ευρωπαϊκής καμπάνιας για την πρόληψη και την καταπολέμηση ενός φαινομένου, που τείνει να πάρει μεγάλες διαστάσεις μέσα και έξω από τα σχολεία, αυτό του σχολικού εκφοβισμού.

«Ένας συμμαθητής μου πέρυσι στο Γυμνάσιο δεχόταν εκβιασμό από ένα παιδί κατά τρία χρόνια μεγαλύτερό του, ότι εάν δεν του δώσει λεφτά, θα τον δείρει. Ο συμμαθητής τού τα έδινε γιατί φοβόταν και δεν ήξερε τι να κάνει. Κάποια στιγμή ήρθε και μου μίλησε και απευθυνθήκαμε στη γραμμή SOS για τα παιδιά 1056 και έτσι το πρόβλημα λύθηκε» διηγήθηκε ο μαθητής 'Αγγελος, κατά τη διάρκεια σχετικής συνέντευξης Τύπου.

Ένας στους τρεις μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ ένας στους δύο μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης γίνεται μάρτυρας περιστατικών σχολικού εκφοβισμού, όπως προκύπτει από έρευνα που διενεργήθηκε σε περισσότερους από 16.000 μαθητές, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής καμπάνιας.

Για να αντιμετωπίσουν αντίστοιχα φαινόμενα βίας, αλλά και την έλλειψη ενημέρωσης εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών γύρω από τα φαινόμενα αυτά, έξι ΜΚΟ από την Ελλάδα, την Ιταλία, τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία, με συντονιστή το «Χαμόγελο του παιδιού» προχώρησαν στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Καμπάνιας κατά του Σχολικού Εκφοβισμού.

Στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργήθηκαν οι διαδικτυακοί τόποι www.antibullying.eu, που παρέχει πληροφόρησησε εκπαιδευτικούς, παιδιά και γονείς, και www.yousmile.gr για την επικοινωνία των παιδιών μεταξύ τους, υλοποιήθηκε εκτεταμένη έρευνα σε μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις συμμετέχουσες χώρες, αναπτύχθηκε ένα σύγχρονο διαδραστικό εκπαιδευτικό εργαλείο για εκπαιδευτικούς και μαθητές και σχεδιάστηκε μια ενημερωτική καμπάνια για προβολή από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Στόχοι της Ευρωπαϊκής Καμπάνιας κατά του Σχολικού Εκφοβισμού είναι η προώθηση της άμεσης συμμετοχής των μαθητών στην αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, η αναβάθμιση του ρόλου των εκπαιδευτικών στην αναγνώριση και διαχείριση του φαινομένου και η ανάπτυξη στρατηγικής ευαισθητοποίησης του κοινού.

Το έργο υλοποιείται τα τελευταία δύο χρόνια, με συντονιστή εταίρο το «Χαμόγελο του Παιδιού». Ο συνολικός προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται σε 189.278 ευρώ, το μεγαλύτερο ποσοστό του οποίου καλύφθηκε από το κοινοτικό πρόγραμμα «Daphne III».

«Ήρθε η στιγμή να θέσουμε εαυτούς στη διάθεση των παιδιών και κάτω από θεσμικές ομπρέλες. Η ευρωπαϊκή καμπάνια δεν είναι άλλη μια διαφημιστική καμπάνια. Αποτελεί ένα μήνυμα ενημέρωσης, αφύπνισης, κινητοποίησης», παρατήρησε κατά τη σχετική συνέντευξη τύπου ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού», Κώστας Γιαννόπουλος.

«Αν συνομολογήσουμε ότι υπάρχει η ευθύνη της πολιτείας, των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς και των γονιών, τότε θα δούμε ότι συνεπάγεται η ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών. Για μας προτεραιότητα είναι η αλλαγή της εκπαιδευτικής πολιτικής σε σχέση με την πρόληψη του φαινομένου και για το λόγο αυτό το υπουργείο Παιδείας προχώρησε στη δημιουργία Παρατηρητηρίου Πρόληψης της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού», υπογράμμισε ο υφυπουργός Παιδείας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.

Η έρευνα 

 
Η έρευνα κάλυψε τις έξι ευρωπαϊκές χώρες και υλοποιήθηκε σε ιδιαίτερα εκτεταμένο δείγμα σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συμμετείχαν συνολικά 16.227 μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από τις έξι χώρες του προγράμματος, οι οποίοι συμπλήρωσαν ειδικό ερωτηματολόγιο. Σημειώνεται ότι πήραν μέρος 4.987 μαθητές από 167 σχολεία της Ελλάδας.

Τα αποτελέσματα της έρευνας στην Ελλάδα καταδεικνύουν ότι το 31,98% των παιδιών υπήρξε θύμα σχολικού εκφοβισμού είτε κατ' επανάληψη είτε περιορισμένες φορές. Αρκετά μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των μαθητών που υπήρξαν θύματα σχολικού εκφοβισμού στη Λιθουανία (51,65%) και στην Εσθονία (50,07%). Ακολουθούν οι μαθητές της Βουλγαρίας (34,66%) και της Λετονίας (25,21%). Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ιταλία είναι 15,09% και έτσι η Ιταλία καθίσταται η χώρα με το μικρότερο ποσοστό ομολογούμενης θυματοποίησης μεταξύ των έξι χωρών.

Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού στους Έλληνες μαθητές έλαβε χώρα περισσότερο είτε έξω από το σχολείο (35,38%) είτε στους διαδρόμους του σχολείου (32,7%). Ακολουθεί η σχολική τάξη (24,4%) και η γειτονιά ή το πάρκο (21,84%). Σημαντικό ποσοστό (20,93%) δήλωσε ότι υπήρξε θύμα σχολικού εκφοβισμού στο διαδίκτυο.

Η χρήση κοροϊδευτικών ονομάτων είναι η συνηθέστερη μορφή σχολικού εκφοβισμού σύμφωνα με τη μαρτυρία του 60,69% των μαθητών των ελληνικών σχολείων που δήλωσαν θύματα. Δεύτερη συνηθέστερη μορφή εκφοβισμού είναι τα σπρωξίματα- χτυπήματα (45,39%), με τα πειράγματα λόγω της εξωτερικής εμφάνισης να ακολουθούν με ποσοστό 36,3%. Τα χαμηλότερα ποσοστά εντοπίστηκαν στη χρήση κινητών τηλεφώνων και του διαδικτύου, όπου η ανάρτηση εξευτελιστικών φωτογραφιών στο διαδίκτυο έλαβε 14,26% και η διάδοση εξευτελιστικών φωτογραφιών μέσω κινητών 12,82%.

Από την έρευνα σε όλες τις χώρες προέκυψε ότι το βασικό χαρακτηριστικό του θύματος είναι ανισορροπία δύναμης ανάμεσα σε αυτό και το θύτη. Ακολουθούν χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν το θύμα από τους υπόλοιπους, όπως η εθνικότητα, η εξωτερική εμφάνιση, η σωματική ανεπάρκεια και οι σεξουαλικές προτιμήσεις. Σχετικά με το θύτη προκύπτει ότι συνήθως πρόκειται για παιδί οικογενειών με ενδοοικογενειακά προβλήματα και κακές σχέσεις μεταξύ των μελών. Συνήθως ο θύτης έχει άσχημες σχέσεις με συμμαθητές και καθηγητές και μειωμένη σχολική επίδοση.

Οι μάρτυρες- παρατηρητές φαινομένων σχολικού εκφοβισμού επιλέγουν στην πλειοψηφία τους να βοηθήσουν το θύμα, χωρίς να λείπουν και οι περιπτώσεις εκείνες που αγνοούν το περιστατικό είτε γιατί φοβούνται τις συνέπειες είτε γιατί δεν ξέρουν πώς να παρέμβουν. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι οι καθηγητές τους παρεμβαίνουν σε μεγάλο ποσοστό στα περιστατικά, αλλά συχνά δεν γνωρίζουν τον τρόπο παρέμβασης γι' αυτό και πρέπει να ενημερωθούν πιο αναλυτικά.

Το εκπαιδευτικό εργαλείο 

 
Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Καμπάνιας δημιουργήθηκε διαδραστικό εκπαιδευτικό εργαλείο ενάντια στο σχολικό εκφοβισμό. Στο εργαλείο παρουσιάζονται δύο ιστορίες εκφοβισμού στο περιβάλλον του σχολείου και σε διαδικτυακό περιβάλλον. Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να παρέμβει στην εξέλιξη της κάθε ιστορίας και να δει τα συναισθήματα του παιδιού που δέχεται τη βία, τον τρόπο σκέψης του παιδιού που εκφοβίζει και την οπτική του παρατηρητή. Στόχος είναι οι δύο ιστορίες να αποτελέσουν αφορμή για συζήτηση μέσα στην τάξη γύρω από τα θέματα του σχολικού εκφοβισμού. Στην ταινία συμμετέχουν παιδιά από το εργαστήρι θεάτρου «Πόρτα» της Ξένιας Καλογεροπούλου. Το εκπαιδευτικό εργαλείο, που συμπληρώνεται από ψηφιακή βιβλιοθήκη με επιστημονικό υλικό, είναι διαθέσιμο μέσω της ιστοσελίδας www.antibullying.eu.

Δυσλεξία στο γυμνάσιο/λύκειο: Πώς μπορούν οι καθηγητές να βοηθήσουν τους μαθητές

Η σωστή συναισθηματική - εκπαιδευτική προσέγγιση του μαθητή από το δάσκαλο ή τον καθηγητή του είναι δυνατόν ν' αλλάξει αποφασιστικά τη στάση που έχει απέναντι στο σχολείο, και στην κοινωνία.

Να του δώσει την αισιοδοξία και τη δύναμη που χρειάζεται για να προγραμματίσει το μέλλον του, να επιτύχει τους στόχους του και να γίνει ένα υπεύθυνο, ανεξάρτητο και παραγωγικό μέλος της κοινωνίας.

Σύμφωνα με τα πορίσματα διεθνών ερευνών , τα βασικότερα από τα «σημεία-κλειδιά» για την επιτυχή ενσωμάτωση των δυσλεξικών στο πρόγραμμα του κανονικού γυμνασίου -λυκείου είναι τα εξής:

• Διακριτική Βοήθεια: Τοποθετήστε το δυσλεξικό μαθητή σε μια θέση όπου μπορείτε να ελέγχετε διακριτικά την εργασία του και να τον βοηθάτε με μεγαλύτερη ευκολία.
• Εξατομικευμένη Βοήθεια: 'Όποτε και όπου είναι δυνατόν αφιερώστε λίγο χρόνο στο δυσλεξικό μαθητή σας, προσφέροντας έτσι εξατομικευμένη βοήθεια και διδασκαλία. Όποιες κι αν είναι οι απαιτήσεις του μαθήματος, υπάρχουν πάντα λίγα λεπτά της ώρας για εξατομικευμένη προσέγγιση των μαθησιακών δυσκολιών κάποιου μαθητή σας.
• Περισσότερος Χρόνος: Δώστε στο μαθητή με δυσλεξία περισσότερο χρόνο για την εκτέλεση γραπτής εργασίας. Όταν αξιολογείτε το έργο του, δώστε μεγαλύτερη σημασία στο περιεχόμενο, παρά στην παρουσίαση του κειμένου. Επιπλέον, αν διαπιστώσετε ότι μελέτησε, αλλά λόγω δυσκολιών στη γραπτή έκφραση δεν παρουσιάζεται σωστά το νόημα, δώστε έμφαση στο γεγονός ότι όντως μελέτησε. Οι αρνητικές παρατηρήσεις, δε θα έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση της δυσκολίας του.
• Διόρθωση Γραπτού Έργου: Κατά τη διόρθωση των γραπτών του μη χρησιμοποιείτε έντονο χρώμα. Μια «κοκκινισμένη» σελίδα οδηγεί σε σύγχυση, σε συναισθήματα χαμηλής αυτοπεποίθησης κι όχι σε αισιοδοξία και πρόοδο. Διορθώστε μόνο τα βασικότερα σφάλματα. Κάθε μικρή βελτίωση είναι καλύτερη από τη μαθησιακή στασιμότητα ή την οπισθοδρόμηση.
• Περίληψη Μαθημάτων: Απαιτήστε απ' αυτόν την περίληψη του μαθήματος κι όχι όλες τις λεπτομέρειες ενός πολυσέλιδου κειμένου. Ζητήστε από κάποιον ή κάποιους συμμαθητές του να τον βοηθούν με τις περιλήψεις, την αντιγραφή και την τήρηση σημειώσεων μέσα στην τάξη.
• Ευκαιρίες για Αντιστάθμιση των δυσκολιών του: Φροντίστε να δίνετε ευκαιρίες που θα επιτρέψουν τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες όπου είναι ιδιαίτερα ικανός. Κάτι τέτοιο θ' αντισταθμίσει τις μαθησιακές δυσκολίες του, θα βελτιώσει την εικόνα που έχουν οι άλλοι για το άτομό του και θ' αυξήσει σίγουρα την αυτοπεποίθησή του.
• Ευανάγνωστο Κείμενο: Το ευανάγνωστο κείμενο στον πίνακα βοηθάει πάντα το δυσλεξικό μαθητή στην αντιγραφή και στην κατανόηση του μαθήματος. Επιπλέον, τα διαγωνίσματα που δίνονται γραμμένα με καθαρές αποστάσεις, μικρά κείμενα και χωρίς αλφαβητικές ή αριθμητικές αντιστοιχίσεις είναι πολύ βοηθητικά. Συνήθως ο μαθητής με δυσλεξία μπορεί να δείξει τις γνώσεις του σε ερωτήσεις όπου μπορεί να επιλέξει την απάντηση, παρά σε αυτές που πρέπει να την γράψει.
• Αξιολόγηση της Προσπάθειας: Έχετε υπόψη σας ότι ο δυσλεξικός μαθητής χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο και κόπο απ' ό, τι οι συμμαθητές του για κάθε εργασία που απαιτεί ανάγνωση ή γραφή. Αν χρησιμοποιείτε τα ίδια κριτήρια αξιολόγησης για όλους τους μαθητές σας, οι δυσλεξικοί θα 'ναι πάντα «οι αδικημένοι» της τάξης. Σίγουρα, δεν υπάρχει τίποτα πιο αποθαρρυντικό για τον έξυπνο έφηβο, απ' το να νιώθει πως οι προσπάθειές του μετρούν ελάχιστα για τον καθηγητή του
• Συνεχής Ενθάρρυνση: Φροντίστε να επαινείτε κάθε προσπάθεια, ακόμα κι όταν τα αποτελέσματα είναι φτωχά σε σύγκριση με εκείνα των μη δυσλεξικών μαθητών σας. Ενθαρρύνετε τον να βελτιώσει την επίδοση του στα δύσκολα γι’ αυτόν μαθήματα δίχως να βρίσκεται σε διαρκή ανταγωνισμό με τους συμμαθητές του. Είναι πολύ ευχάριστο και ενθαρρυντικό, να σου δείχνουν ότι πιστεύουν στις δυνάμεις σου, έστω και αν αυτές είναι δυσδιάκριτες. Σίγουρα αυτό θα κάνει τον μαθητή σας να θέλει να προσπαθεί όλο και περισσότερο για επιβεβαιώσει τη θετική σας προσδοκία!
• Μη Αγχωγόνοι Τρόποι Εργασίας: Μην τον υπερφορτώνετε με γραφική δουλειά για το σπίτι. Μ' αυτό τον τρόπο δε θα 'χει ελεύθερο χρόνο για τίποτα άλλο. 'Όποτε είναι δυνατόν, ενθαρρύνετε την παρουσίαση της εργασίας του με τρόπους μη αγχογόνους, αλλά δημιουργικούς (π .χ. παρουσίαση μιας μελέτης ή ενός προγράμματος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή).
• Μεγαλύτερη κατανόηση: Προσπαθήστε να κατανοήσετε και να κρίνετε με επιείκεια την έλλειψη οργάνωσης που μπορεί να χαρακτηρίζει την εργασία του, τη συμπεριφορά ή ακόμα και την εμφάνιση του.

Η υλοποίηση των παραπάνω προτάσεων για τη σωστή εκπαίδευση των εφήβων με δυσλεξία, προϋποθέτει οι καθηγητές να διαθέτουν εξυπνάδα, χιούμορ, ευκαμψία διδακτικών μεθόδων και στρατηγικών, ευαισθησία, υπομονή και πλήρη γνώση του τι θα διδαχτεί, πώς και γιατί.

Έχει διεθνώς υποστηριχτεί πως το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών έχει τη νοημοσύνη, την ικανότητα και τον ενθουσιασμό να προοδεύσει σχολικά αν αντιμετωπιστεί με το σωστό τρόπο. Κι οπωσδήποτε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για τον εκπαιδευτικό, απο το να δει τους κόπους του ν’ αμείβονται, παρακολουθώντας τη σχολική πρόοδο του δυσλεξικού μαθητή του, τη σχολική και κοινωνική του ενσωμάτωση και την επιτυχή ένταξη του στην ενεργό ζωή του ενήλικα.

Θετική ή αρνητική η επίδραση της τεχνολογίας στην μάθηση;

Οι ειδικοί δεν έχουν καμία αμφιβολία για τα οφέλη που παρέχει η είσοδος των νέων τεχνολογιών στη διαδικασία της εκπαίδευσης. Διατυπώνουν, όμως και ενστάσεις, καθώς το διαδίκτυο και τα δημοφιλή gadgets, όπως τα «έξυπνα» τηλέφωνα, δυσκολεύουν τους μαθητές να συγκεντρωθούν.

Αν και δεν είναι οριστικό, το συμπέρασμα αυτό προκύπτει τόσο από επιστημονικές μελέτες, όσο και εμπειρικά. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 77% των εκπαιδευτικών πιστεύει ότι το διαδίκτυο συμβάλλει “κυρίως θετικά” στις εργασίες των μαθητών ως μέσο αναζήτησης πληροφοριών.

Την ίδια στιγμή, όμως, το 87% εκτιμά ότι οι νέες τεχνολογίες δημιουργούν «μια γενιά που αφαιρείται εύκολα», κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι «τα μικρά χρονικά διαστήματα συγκέντρωσης».

Κάποιοι ειδικοί, από την πλευρά τους, δεν είναι τόσο βέβαιοι. Τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία, σε ανθρώπους από δέκα έως τριάντα ετών, χαρακτηρίστηκαν “μικτά”.

Οι μικρότερες ηλικίες φαίνεται να διατηρούν την ικανότητά τους να συγκεντρώνονται επί μακρό χρονικό διάστημα. Σε εκείνους τους μαθητές, όμως, που είναι περισσότερο εξαρτημένοι από την τεχνολογία «φαίνεται να επηρεάζονται οι δεξιότητές τους στην επικοινωνία, η αυτό-επίγνωση και η συναισθηματική τους νοημοσύνη».

Σε άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου, μπήκε στο μικροσκόπιο των ειδικών η σχέση της συγκέντρωσης με την αστικοποίηση.

Οι ειδικοί του βρετανικού πανεπιστημίου συνέκριναν μια ομάδα της αφρικανικής φυλής Χίμπα που ζούσε με τον παραδοσιακό τρόπο, με μια ομάδα που είχε ενταχθεί στο αστικό περιβάλλον μιας πόλης της Ναμίμπια.

Το πείραμα έγινε πάνω στη διαδικασία της μάθησης. Όπως αποδείχθηκε, τα μέλη της φυλής που ζούσαν παραδοσιακά άκουγαν τον καθηγητή τους χωρίς να αποσπάται η προσοχή τους.

Αντίθετα, η ομάδα του αστικού περιβάλλοντος έδειξε αδυναμία μακράς συγκέντρωσης.

Το συμπέρασμα των ειδικών ήταν ότι η συγκέντρωση συνδέεται άμεσα με τα ερεθίσματα που δέχεται ο άνθρωπος από το εξωτερικό του περιβάλλον.

Και δεδομένου ότι τα σημερινά παιδιά ζουν σε ένα περιβάλλον από το οποίο δέχονται πολλά ερεθίσματα, το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν είναι μάταιο να ζητάμε από αυτά να ανταποκριθούν στον παραδοσιακό τρόπο διδασκαλίας κατά τον οποίο ο εκπαιδευτικός μιλάει και οι μαθητές ακούν.

Πολλά σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας στην εκπαιδευτική διαδικασία βίντεο και το διαδίκτυο για να προσελκύσουν την προσοχή των μαθητών.

Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει ο κίνδυνος για τους μαθητές να εγκαταλείψουν την προσπάθεια αναζήτησης των πληροφοριών εάν αυτές χρειάζεται κάτι περισσότερο από μερικά κλικ για να εντοπιστούν.

Ακόμη ένα πρόβλημα που εντοπίζεται είναι ότι η αναζήτηση απαντήσεων στο διαδίκτυο γίνεται σε βάρος της ενδελεχούς έρευνας, με αποτέλεσμα να στερούνται οι μαθητές τη βαθύτερη κατανόηση του αντικειμένου.

Το μυστικό φαίνεται ότι βρίσκεται στη σωστή χρήση των νέων τεχνολογιών. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί συμφωνούν ότι το κινητό τηλέφωνο στην τάξη είναι πηγή απόσπασης της προσοχής των μαθητών. Πολλοί από αυτούς το χρησιμοποιούν την ώρα του μαθήματος για να παίζουν παιχνίδια ή να στέλνουν μηνύματα.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, κάποια σχολεία στη Βρετανία έχουν εξορίσει από τις αίθουσές τους τα κινητά τηλέφωνα. Ο διευθυντής ενός σχολείου του Μάντσεστερ, που έχει απαγορεύσει τα κινητά εδώ και 18 μήνες, διαβεβαιώνει ότι τα αποτελέσματα ήταν ευεργετικά για διδάσκοντες και διδασκόμενους.

Σε αυτό που ομονοούν ειδικοί και άμεσα εμπλεκόμενοι είναι ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες γύρω από τη σχέση των νέων τεχνολογιών με τη μάθηση. Το βέβαιο είναι ότι ο τρόπος που προσλαμβάνουν πληροφορίες και γνώση τα παιδιά έχει αλλάξει. Πρέπει συνεπώς να αλλάξει και ο τρόπος που προσφέρει πληροφορίες και γνώση το εκπαιδευτικό σύστημα.

«Τα παιδιά έχουν πλέον στη διάθεσή τους πολλές πηγές», επισημαίνει στη βρετανική εφημερίδα ο διευθυντής ενός λυκείου στο Νότιγχαμ και προσθέτει:

«Μπορούν να αντλήσουν πληροφορίες από παντού κι εμείς περιμένουμε να έρθουν στο σχολείο και να προσαρμοστούν σε μια εναλλακτική πραγματικότητα στην οποία δεν υπάρχει τίποτε από αυτά που έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν. Υπάρχει μια διάσταση ανάμεσα στις προσδοκίες τους και αυτά που παίρνουν. Κι εμείς τα κατηγορούμε ότι δεν προσέχουν».

Πηγή: www.nooz.gr

Εργοθεραπεία: Ο ρόλος των εργοθεραπευτών

Εργοθεραπεία είναι η επιστήμη η οποία μέσα από κατάλληλα επιλεγμένες και στοχοκατευθυνόμενες δραστηριότητες αποσκοπεί στη βελτίωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων με την ευρεία έννοια του όρου.

Τα ειδικά εργοθεραπευτικά προγράμματα περιλαμβάνουν: διδασκαλία δραστηριοτήτων καθημερινής ζωής, ανάπτυξη αντιληπτικο-κινητικών δεξιοτήτων, ανάπτυξη δεξιοτήτων παιχνιδιού, προεπαγγελματικών και ψυχαγωγικών δεξιοτήτων (Αmerican Οccupational Τherapy Αssociation, 1981).

Η "εργοθεραπεία" δεν ταυτίζεται με την "απασχολησιοθεραπεία" και μόνο οι εργοθεραπευτές έχουν τις απαραίτητες γνώσεις για αξιολόγηση και εφαρμογή κατάλληλα επιλεγμένων δράσεων με σκοπό, στόχο και κατ' επέκταση θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Με την ολοκλήρωση των σπουδών τους οι Πτυχιούχοι του Τμήματος Εργοθεραπείας αποκτούν τις απαραίτητες επιστημονικές γνώσεις και αναπτύσσουν τις απαιτούμενες δεξιότητες και ικανότητες ως Εργοθεραπευτές ώστε να μπορούν να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά σε όλους τους τομείς του γνωστικού αντικείμένου του Τμήματος είτε ως ελεύθεροι επαγγελματίες είτε ως υπεύθυνοι, στελέχη ή μέλη επιστημονικών ομάδων σε νοσοκομεία, οργανισμούς και υπηρεσίες της Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Περίθαλψης.

Ο πτυχιούχος Εργοθεραπευτής κατανοώντας την σημασία των έργων και των δραστηριοτήτων στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δουλεύει με άτομα κάθε ηλικίας που εμφανίζουν δυσλειτουργίες ή/ και αναπηρίες, περιορισμούς στην εκτέλεση των έργων και των δραστηριοτήτων της καθημερινής τους ζωής, ή/ και δυσκολίες στην ισότιμη κοινωνική συμμετοχή (άτομα με ψυχικές, κινητικές, νευρολογικές, αισθητηριακές και γνωστικές διαταραχές, καθώς και άτομα με κοινωνικούς περιορισμούς όπως άτομα της τρίτης ηλικίας, φυλακισμένοι, άστεγοι, πρόσφυγες).

Ειδικότερα θα έχει τις ικανότητες, δεξιότητες και γνώσεις ώστε να μπορεί να:

• Χρησιμοποιεί ποικίλες αξιολογητικές μεθόδους (παρατήρηση, συνέντευξη, σταθμισμένες και μη σταθμισμένες δοκιμασίες κλπ) ώστε να εκτιμήσει τις ικανότητες και τις δυσκολίες του ατόμου στην εκτέλεση των καθημερινών του Έργων και δραστηριοτήτων αυτοφροντίδα, παραγωγικότητα, ψυχαγωγία) καθώς και τους παράγοντες (δεξιότητες του ατόμου και περιβαλλοντικά στοιχεία) που οδηγούν στις δυσκολίες αυτές.
• Θέτει στόχους και σχεδιάζει την παρέμβαση σε συνεργασία με τον πελάτη/ ασθενή και την οικογένεια του, αξιοποιώντας τα αποτελέσματα της αξιολόγησης.
• Επιλέξει, αναλύσει, διαβαθμίσει και προσαρμόσει θεραπευτικά μέσα, μεθόδους και τεχνικές.
• Σχεδιάζει, κατασκευάζει, εφαρμόζει και παρέχει ειδικά βοηθήματα ώστε να διευκολύνει τη συμμετοχή του πελάτη στα έργα και τις δραστηριότητες της καθημερινής του ζωής.
• Εκτιμά και να τροποποιεί το περιβάλλον (κοινωνικό, φυσικό…) ώστε να διευκολύνει την ενεργητική συμμετοχή του πελάτη στο περιβάλλον της επιλογής του.
• Επιλέγει και εφαρμόζει θεωρίες, προσεγγίσεις και μεθόδους σχετικές με την Εργοθεραπεία εκτιμώντας σχετικά ερευνητικά δεδομένα, στοχεύοντας στην συνεχή βελτίωση της ποιότητας της δουλειάς του.
• Αναπτύσσει αποτελεσματική θεραπευτική επικοινωνία με άτομα και ομάδες.Αποτελεί ενεργό μέλος της επιστημονικής ομάδας.
• Οργανώνει, διαχειρίζεται και διοικεί ένα τμήμα ή μια υπηρεσία εργοθεραπείας.
• Υιοθετεί τις βασικές αρχές της δεοντολογίας. Σέβεται τις αξίες και τη διαφορετικότητα ατόμων από άλλες εθνικές ομάδες και πολιτισμούς.

10 τρόποι να σταματήσετε τους αδερφικούς καβγάδες (χωρίς να βάλετε τις φωνές)

1. Αναλάβετε το ρόλο του διαμεσολαβητή και όχι του δικαστή
Είναι πράγματι δύσκολο να σκεφτεί κάποιος τι είναι σωστό και τι λάθος όταν βλέπει τα παιδιά του να χτυπάνε το ένα το άλλο. Η πρώτη σας αντίδραση να τρέξετε να προστατέψετε τη σωματική τους ακεραιότητα και να τα χωρίσετε είναι σωστή. Προσπαθήστε να τους εξηγήσετε τις επιπτώσεις των πράξεών τους χωρίς απειλές.Το κάθε παιδί καταλαβαίνει ότι με το να χτυπήσει το άλλο παιδί προκαλεί πόνο. Δώστε τους εναλλακτικές λύσεις για να λύσουν τον καυγά τους. Εάν η κατάσταση έχει ξεφύγει και συνεχίζουν, μιλήστε τους αργότερα. Για την ώρα βάλτε τους σε διαφορετικούς χώρους να ηρεμήσουν. Μην φτάσετε στο σημείο να «εμπλακείτε» κι εσείς στον καβγά φωνάζοντας. Μιλήστε απόλυτα και μην ζητάτε εξηγήσεις.

2. Αποφύγετε να πάρετε το μέρος του ενός ή του άλλου
Μην μπείτε στον πειρασμό να ορίσετε ποιος είναι ο «θύτης» και ποιος το «θύμα». Και μην παίρνετε το μέρος του μικρότερου παιδιού επειδή νιώθετε την ανάγκη να το προστατέψετε –κυρίως όταν είναι στατιστικά διαπιστωμένο ότι 7 στους 10 καβγάδες ξεκινούν από τα μικρότερα αδέρφια. Στόχος σας πρέπει να είναι να εξηγήσετε και στα δύο ότι με τον καβγά στο τέλος δεν θα κερδίσει κανένας. Αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς «Έλα εσύ που είσαι καλό παιδί», «Είσαι εγωίστρια, τα θέλεις όλα δικά σου»…

3. Ποτέ μην βάζετε «ταμπέλες» στα παιδιά σας
Μην το κάνετε, ακόμα κι όταν η πρόθεσή σας είναι καλή (π.χ. «η κόρη μου είναι πολύ κοινωνική, ενώ ο γιος μου ντροπαλός»). Στο κάτω-κάτω, τα παιδιά θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να αλλάξουν καθώς μεγαλώνουν.

4. Αν είναι να παρέμβετε, μην το κάνετε ζήτημα
Από το να βγάλετε άκρη με το ποιος φταίει και ποιος οφείλει να κάνει τι, είναι προτιμότερο να δώσετε μια απλή και σύντομη εξήγηση, όπως «νομίζω ότι είστε και οι δύο πολύ κουρασμένοι. Καλύτερα να ετοιμαστείτε για ύπνο» ή «η αδερφή σου πέρασε μια άσχημη μέρα στο σχολείο και είναι λίγο εκνευρισμένη. Ας την αφήσουμε λίγη να ηρεμήσει».

5. Βεβαιωθείτε ότι έχετε ορίσει ξεκάθαρους κανόνες
Οι κανόνες πρέπει να είναι ίσοι για όλους συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σας. Επιλέξτε μια ήρεμη στιγμή για να διδάξετε στα παιδιά στρατηγικές επίλυσης συγκρούσεων. Εξηγήστε τους ότι το ξύλο απαγορεύεται, αλλά μπορούν να εκφράσουν αλλιώς το θυμό τους, ώστε να είναι όλοι πιο χαρούμενοι κι ότι όταν έχουν θυμώσει, χρειάζεται να το πουν στον άλλον και να του εξηγήσουν τι δεν τους αρέσει στη συμπεριφορά του. Εάν τα δείτε να χτυπιούνται ξανά, τους υπενθυμίζετε τον καινούριο κανόνα και, χωρίς να ρωτήσετε ποιος φταίει, τα καθοδηγείτε να εκφράσουν το θυμό τους αλλιώς.

6. Αντιμετωπίστε την κατάσταση με χιούμορ
Αναζητήστε τρόπους που θα βοηθήσουν στην εκτόνωση της κατάστασης και θα απομυθοποιούν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Σε αυτή την περίπτωση, το χιούμορ βοηθά.

7. Βοηθήστε τα να μάθουν να παίζουν μαζί
Παρατηρήστε ποια παιχνίδια αρέσουν και στα δύο. Εάν για παράδειγμα τους αρέσουν οι πλαστελίνες, τα παιχνίδια ρόλων, η ζωγραφική ή οι κατασκευές, φροντίστε να προμηθευτείτε τέτοια παιχνίδια και τα απαραίτητα υλικά και δώστε τα στα παιδιά. Προκειμένου να τα κάνετε να παίξουν μαζί μια καλή πρακτική είναι να καθίσετε στην αρχή μαζί τους και να αποχωρήσετε διακριτικά όταν δείτε ότι έχουν αρχίσει και συνεργάζονται. Καλύτερα να αποφύγετε τις εντολές τύπου «Παίξτε μαζί» ή να βγάζετε λόγους για να τα πείσετε. Προτιμότερο να τα προτρέψτε με έμμεσο τρόπο.

8. Διαθέστε προσωπικό χρόνο με το κάθε παιδί ξεχωριστά
Φροντίστε να αφιερώνετε προσωπικό χρόνο στο καθένα και να αναδεικνύετε τα θετικά στοιχεία που κάνουν το κάθε παιδί μοναδικό και διαφορετικό.

9. Μην περιμένετε ότι δεν θα μαλώσουν ποτέ
Συχνά οι γονείς εξιδανικεύουν τις οικογενειακές σχέσεις και πιστεύουν ότι πρέπει να είναι όλοι αγαπημένοι, να μη μαλώνουν και, κατά συνέπεια, τ’ αδέλφια οφείλουν να ζουν αρμονικά. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Οι οικογενειακές σχέσεις είναι οι πιο καθοριστικές σχέσεις στη ζωή μας, άρα σε αυτές θα προβάλουμε και το καλό και το κακό κομμάτι του εαυτού μας. Όσο δεν επιτρέπουμε να εκφραστεί η αρνητική πλευρά μας τόσο αυτή θα επανέρχεται με πλάγιους και ύπουλους τρόπους.

10. Μην προσπαθείτε να είστε απολύτως δίκαιοι
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη που τρέφουν οι γονείς για όλα τα παιδιά τους ανεξαιρέτως, όμως το κάθε παιδί δεν είναι το ίδιο και ο κάθε γονιός σύμφωνα με τα βιώματα και τις εμπειρίες του, μπορεί να νιώθει πιο κοντά σε ένα συγκεκριμένο παιδί ή αντίθετα να δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με ένα άλλο. Μόνο και μόνο η διαφορά ηλικίας δημιουργεί «αδικίες» ως προς την φροντίδα και την ενασχόληση με το παιδί. Το ζητούμενο δεν είναι να είμαστε όλοι ίσοι αλλά να μπορέσει ο καθένας να βρει τη θέση που του αρμόζει σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία, το φύλο και την ηλικία του.
 

 

 

 

Αγγελική Παρίου (ψυχολόγος, ειδική παιδαγωγός, ομαδική αναλύτρια)

10 απλοί τρόποι για να χειριστείτε ένα εκρηκτικό παιδί

Θυμώνει, φωνάζει και οι εκρήξεις του σας τρομάζουν; Μην ανησυχείτε. Υπάρχουν πάντα τρόποι να τιθασεύσετε ένα εκρηκτικό παιδί.
 

Όλα τα παιδιά ενίοτε θυμώνουν, νευριάζουν ή βιώνουν εκρηκτικές καταστάσεις.

 Κάποια όμως ζουν τις εκρήξεις τους σε υπερθετικό βαθμό. Και αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά με την προσωπικότητα και το ταμπεραμέντο τους που είναι πολύ έντονα και εκφράζονται ιδιαίτερα δυναμικά. Δυστυχώς, οι κλασικές στρατηγικές που μπορεί να αποδίδουν στα άλλα παιδιά, σπάνια «πιάνουν» στις εκρηκτικές προσωπικότητες. Ο δρ. Ross Greene, ένας διακεκριμένος καθηγητής ειδικευμένος σε παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς, στο βιβλίο του «Το Εκρηκτικό Παιδί» («The Explosive Child: A New Approach for Understanding and Parenting Easily Frustrated, Chronically Inflexible Children») υποστηρίζει πως τα «έντονα» παιδιά δεν αντιμετωπίζουν κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, αντίθετα μάλιστα συνήθως έχουν πολλές δεξιότητες και ιδιαίτερα υψηλό IQ. Γι’ αυτό και οι γονείς πρέπει να επικεντρωθούν στο πως τα παιδιά τους θα διοχετεύσουν την ενέργεια σε ασχολίες που τους αρέσουν. Αλλά και σε τρεις βασικές λέξεις-κλειδιά: συμπαράσταση, εμπιστοσύνη και υποστήριξη.

1. Δείξτε συμπαράσταση

Σύμφωνα με το δρ. Greene, οι εκρήξεις θυμού οφείλονται σε ανωριμότητα του αυτοελέγχου και, επειδή τα περισσότερα παιδιά δεν διαθέτουν τις λεκτικές δεξιότητες, για να εκφράσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους, μέσω των εκρήξεων εκφράζουν το θυμό και τη δυσαρέσκειά τους. Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να το βοηθήσετε να εκφραστεί λεκτικά, παραμένοντας ήρεμοι. Αγνοήστε την έκρηξη θυμού, μέχρις ότου το παιδί ηρεμήσει. Ένα σύντομο διάλειμμα θα βοηθήσει το παιδί να ανακτήσει τον αυτοέλεγχό του. Πολύ βοηθητικό είναι να το κρατήσετε απαλά αλλά σταθερά, ώσπου να καλμάρει. Τότε, μπορείτε να συζητήσετε μαζί του σχετικά με τη συμπεριφορά του. Γενικά, να θυμάστε πως η δύναμη της σωστής επικοινωνίας είναι ένα πολύ μεγάλο «όπλο».

2. Δείξτε του εμπιστοσύνη

Γενικά, αποφύγετε την τιμωρία. Για παράδειγμα, όταν το εκρηκτικό σας παιδί τσακώνεται με κάποιο φίλο του, μην το τιμωρήσετε υποχρεώνοντας το να μην τον ξαναδεί. Μην ξεχνάτε πως δεν το κάνει εσκεμμένα, για να «κερδίσει» κάτι από εσάς. Και σε καμία περίπτωση μην το χτυπάτε. Το «ξύλο» τού δείχνει ότι η βία είναι ένας αποδεκτός τρόπος αντιμετώπισης του θυμού.

3. Υποστηρίξτε το 

 
Στις περιπτώσεις που εμπλακεί σε καβγά, προσπαθήστε να το ηρεμήσετε και μην πάρετε το μέρος του... αντιπάλου. Θα πληγωθεί και θα νιώσει αδικημένο. Επαινέστε το για την καλή συμπεριφορά του και, όποτε είναι δυνατόν, προσφέρετέ του τη δυνατότητα επιλογών. Το παιδί μπορεί να επιλέξει να φορέσει αταίριαστα ρούχα, όχι όμως και να διασχίσει μόνο του το δρόμο.

4. Προετοιμάστε το παιδί εν όψει αλλαγών 

 
Καθιερώστε κανόνες και προσπαθήστε να τους επιβάλλετε ανελλιπώς. Για παράδειγμα, αν σκοπεύετε να το πάρετε μαζί σας στο σουπερμάρκετ, δεν θα πρέπει να είναι κουρασμένο ή πεινασμένο. Πείτε του εκ των προτέρων τι σκοπεύετε να κάνετε και καταστήστε σαφές ότι δεν μπορεί να «περνάει πάντα το δικό του».

5. Όταν οι εκρήξεις θυμού του είναι πολύ συχνές...

...προσπαθήστε να ανακαλύψετε αν ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο. Μήπως συμβαίνουν συγκεκριμένη ώρα της ημέρας; Όταν βρίσκεται με κάποιο συγκεκριμένο άτομο; Ποια νομίζετε ότι είναι η αιτία που του προκαλεί το αίσθημα του θυμού και της απογοήτευσης; Μήπως μπορείτε να «απομακρύνετε» την αιτία; Προσπαθήστε να ενεργήσετε έτσι ώστε να αποφύγετε καταστάσεις που του προκαλούν αυτό το αίσθημα και το κάνουν να «εκραγεί».

6. Δείξτε σταθερότητα 

Έτσι κι αλλιώς, η σταθερότητα είναι πολύ σημαντική για την ανατροφή ενός παιδιού. Σε κάθε περίπτωση, εσείς πρώτα θα πρέπει να τηρείτε τα όρια που βάζετε και να αντιδράτε με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά στο ίδιο συμβάν. Εξηγήστε από το σπίτι στο παιδί πως, όταν θα πείτε στην παιδική χαρά ότι είναι ώρα να φύγετε, θα πρέπει να το κάνετε. Ποτέ μην υποκύψετε στα παρακάλια του να μείνετε μερικά λεπτά ακόμη.

7. Δοκιμάστε την «προειδοποίηση»

Ενημερώστε το 15 ή 10 λεπτά νωρίτερα και μετά πάλι στα 5 λεπτά ότι πλησιάζει η ώρα που πρέπει να φύγετε, ώστε να προετοιμαστεί ψυχολογικά και να μη φέρει αντίρρηση.

8. Ακολουθείτε όλοι την ίδια αντιμετώπιση 

Η συνέπεια στη συμπεριφορά δεν αφορά μόνο εσάς, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Όταν ένα παιδί παίρνει σταθερά και συνεχόμενα διαφορετικά διπλά μηνύματα στην ανατροφή του, διχάζεται, μπερδεύεται και τελικά θυμώνει.

9. Διατηρήστε την ψυχραιμία σας

Κάθε φορά που παραφέρεται, υπενθυμίστε στον εαυτό σας πως η συμπεριφορά του νηπίου σας είναι φυσιολογική για την ηλικία του και προσπαθήστε να μην την πάρετε προσωπικά. Ακόμη κι αν θέλετε να ουρλιάξετε, μην του το δείξετε. Μετρήστε μέχρι το 10 από μέσα σας, βγείτε από το δωμάτιο -αν χρειαστεί- αφήνοντας το παιδί σε ένα ασφαλές σημείο ή αφήστε το για λίγα λεπτά με τον μπαμπά του.

10. Δώστε του απλόχερη και άνευ όρων αγάπη

Εξηγήστε του ότι, ανεξάρτητα από την εκρηκτική του συμπεριφορά, εσείς το αγαπάτε το ίδιο! Απλά θα είστε όλοι πιο χαρούμενοι αν τη μετριάσει. Δώστε του να καταλάβει ότι το ίδιο πλήττεται περισσότερο από ό,τι εσείς από αυτή τη συμπεριφορά του.

 

 

Βάσω Μακαρώνη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος)

Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί με σχολική φοβία;

Η "σχολική φοβία" είναι μία αγχώδης διαταραχή που σχετίζεται με την άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο και μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά του δημοτικού (ιδιαίτερα στην Α’ και Β’ Δημοτικού) αλλά και του γυμνασίου.

Δεν πρέπει να συγχέουμε τη σχολική φοβία με τις πρώτες αρνητικές αντιδράσεις του παιδιού όταν πρωτοπηγαίνει στο σχολείο. Το σχολικό περιβάλλον για το νέο μαθητή είναι κάτι άγνωστο. Είναι φυσικό λοιπόν τις πρώτες μέρες να υπάρχουν ακόμη και έντονες αντιδράσεις και άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο. Οι εκδηλώσεις αυτές μετά το πρώτο διάστημα συνήθως υποχωρούν.

Κάποιες φορές, όμως, η άρνηση παίρνει μεγάλες διαστάσεις και εξελίσσεται σε σχολική φοβία. Το παιδί διαμαρτύρεται, κλαίει, φωνάζει και αρνείται κατηγορηματικά να πάει στο σχολείο. Το σχολειοφοβικό παιδί βασανίζεται από την έγνοια ότι πρέπει να εγκαταλείψει το σπίτι του. Έτσι επικαλείται διάφορους λόγους για να παραμείνει στο σπίτι, δικαιολογίες που συνήθως δεν πείθουν τους οικείους του.

Για παράδειγμα, μπορεί να παραπονεθεί για τον αυστηρό δάσκαλο, κάποιο μαθησιακό πρόβλημα, τα διαγωνίσματα κλπ. Επίσης, το παιδί μπορεί να εκφράσει το φόβο ότι κάτι κακό θα συμβεί στη μητέρα όσο αυτό λείπει από το σπίτι. Τα μικρότερα παιδιά συνήθως δε δίνουν εξηγήσεις για την άρνησή τους να πάνε στο σχολείο και απλώς εκδηλώνουν κάποια συμπτώματα, για τα οποία δε μπορεί να δοθεί ιατρική εξήγηση (π.χ. στομαχόπονοι, πονοκέφαλοι, πόνος στο λαιμό, ναυτία ή ζάλη, διάρροια, ιδιοτροπίες στο φαγητό, νυχτερινούς εφιάλτες, ενούρηση, εγκόπριση).

Αυτά τα συμπτώματα δεν εμφανίζονται τα σαββατοκύριακα και σε περιόδους μεγάλης διακοπής του σχολείου (καλοκαιρινές διακοπές, γιορτές Χριστουγέννων και του Πάσχα).

Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου;

• Δώσε στο παιδί σου να καταλάβει, δίχως καταπίεση, ότι το σχολείο είναι σοβαρή δουλειά και ότι περιμένεις να κάνει το καλύτερο δυνατό, ανάλογα με τις δυνάμεις του.

• Χρειάζεται μία συγκεκριμένη περίοδο μελέτης στο σπίτι, ανάλογα με την ηλικία του, όπου θα μπορεί, δίχως πειρασμούς, σε ήσυχο περιβάλλον, να κάνει τα μαθήματά του.

• Βοήθησέ το όπου το χρειάζεται, αλλά μην του κάνεις εσύ τα μαθήματα.

• Γνώρισε το δάσκαλο/α του παιδιού σου. Συζήτησε μαζί του/της οποιοδήποτε θέμα αφορά το παιδί και θεωρείς ότι είναι χρήσιμο να το μάθει και εκείνος/η.

• Λέγε συχνά "μπράβο" στο παιδί σου όταν ολοκληρώνει μία εργασία. Δεν υπάρχει χειρότερη απογοήτευση όταν το παιδί, μετά από τον κόπο του, λάβει αδιαφορία ή κριτική.

• Τα παιδιά χρειάζεται να στοχεύουν στους καλύτερους βαθμούς που είναι δυνατόν να πετύχουν. Από την άλλη πλευρά, μην υπερβάλεις και απαιτείς κάτι μεγαλύτερο από τις δυνάμεις τους, θα χάσουν την παιδική τους ευτυχία.

• Να μην ντρέπεσαι για τις αδυναμίες του παιδιού σου, νοιώθοντας ότι εσύ είσαι υπεύθυνος.Βοήθησε το να τα "βγάλει πέρα" με τις δυσκολίες.

• Ενθάρρυνε το παιδί να ασχοληθεί με κάποια δραστηριότητα εκτός σχολείου, στην οποία έχει περισσότερη έφεση, ώστε να δημιουργήσει και την ταυτότητά του εκτός σπιτιού.

• Επικοινώνησε με το παιδί σου και συζήτησε μαζί του για τα πράγματα που το ενδιαφέρουν.

• Μοιράσου τις χαρές και τις λύπες του και βρείτε μαζί τις λύσεις για τις καθημερινές του δυσκολίες.

 

 

 

Ιωάννα Νικολάτου Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτριαhttp://ogiatrosmas.blogspot.gr

Όταν τα παιδιά μας βγάζουν εκτός εαυτού

Όλοι γνωρίζουμε τι είναι ο θυμός και όλοι τον έχουμε νιώσει. Το να μάθουμε όμως να τον ελέγχουμε είναι πολύ χρήσιμο -ιδιαίτερα όταν το συναίσθημα αυτό προκύπτει σε στιγμές έντασης με τα παιδιά μας.

Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό, συνήθως υγιές ανθρώπινο συναίσθημα, που γεννιέται από εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά και από ανησυχία ή από συνεχή ενασχόληση με τα προσωπικά μας προβλήματα. Συχνά υποκινεί έντονα συναισθήματα και συμπεριφορές που μας επιτρέπουν να παλέψουμε και να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας όταν δεχτούμε επίθεση. Επομένως, έως ένα σημείο, η έκφραση θυμού είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι επιτρεπτό να στρεφόμαστε εναντίον -φραστικά ή σωματικά- οποιουδήποτε μας προκαλεί ή μας ενοχλεί. Οι νόμοι, οι κοινωνικοί κανόνες και η κοινή λογική θέτουν όρια στο πόσο μακριά μπορεί να μας οδηγήσει ο θυμός. Για να τον διαχειριστείτε, δοκιμάστε να...

...Χαλαρώσετε
Απλές τεχνικές χαλάρωσης, όπως οι βαθιές αναπνοές, και η χρήση της φαντασίας μπορούν να μας βοηθήσουν να κατευνάσουμε τα συναισθήματα θυμού. Υπάρχουν βιβλία και ειδικά μαθήματα για τη διδασκαλία τεχνικών χαλάρωσης. Πάρτε βαθιές ανάσες από το διάφραγμα και όχι από το στήθος. Φανταστείτε την αναπνοή σας να ανεβαίνει από την κοιλιά σας. Επαναλάβετε αργά μια ήρεμη λέξη ή φράση, όπως «χαλάρωσε», «ηρέμησε», μετρώντας το λιγότερο μέχρι το 50.

...Αλλάξετε τρόπο σκέψης
Οι θυμωμένοι άνθρωποι τείνουν να εκτοξεύουν απειλές, να βρίζουν και να μιλούν με παραστατικούς όρους που αντανακλούν τις εσώτερες σκέψεις τους. Όταν κάποιος είναι θυμωμένος, η σκέψη του μπορεί να γίνει υπερβολική και δραματική. Προσπαθήστε να αντικαταστήσετε αυτές τις σκέψεις με άλλες πιο λογικές. Για παράδειγμα, αντί να πείτε στο παιδί σας: «Το κάνεις μόνο γιατί με μισείς», πείτε του: «Είναι ενοχλητικό αυτό που κάνεις και δικαιολογημένα είμαι θυμωμένη». Ωστόσο, σκεφτείτε πως αυτό που σας έκανε δεν φέρνει και το τέλος του κόσμου.

...Βελτιώσετε την επικοινωνία σας
Τα άτομα που θυμώνουν εύκολα, έχουν την τάση να καταλήγουν σε γρήγορα συμπεράσματα, τα οποία όμως μπορεί να είναι ανακριβή, και να δρουν σύμφωνα με αυτά. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε, όταν βρίσκεστε σε μια έντονη συζήτηση με τα παιδιά, είναι να ηρεμήσετε και να σκεφτείτε σε βάθος τις απαντήσεις σας. Μην πείτε το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο νου, αλλά ηρεμήστε και σκεφτείτε προσεκτικά τι θέλετε να πείτε. Την ίδια ώρα, ακούστε προσεκτικά και τα δικά τους επιχειρήματα.

...Χρησιμοποιήσετε το χιούμορ
Το χιούμορ μπορεί να εξουδετερώσει την οργή με πολλούς τρόπους. Μπορεί να σας βοηθήσει να δείτε τα πράγματα πιο ισορροπημένα.

...Αλλάξετε περιβάλλον
Δώστε στον εαυτό σας την ευκαιρία να κάνει ένα διάλειμμα. Εξασφαλίστε προσωπικό χρόνο σε εκείνες τις στιγμές της ημέρας που γνωρίζετε ότι είναι οι πιο στρεσογόνες. Έπειτα από αυτό το σύντομο διάλειμμα ηρεμίας, θα αισθανθείτε καλύτερα προετοιμασμένες να αντιμετωπίσετε τις απαιτήσεις των καταστάσεων, χωρίς να ξεσπάτε στους άλλους.

...Χρησιμοποιήσετε τη μέθοδο της αποφυγής
Αν η ακαταστασία του δωματίου των παιδιών σάς κάνει να θυμώνετε κάθε φορά που την αντικρίζετε, απλώς κλείστε την πόρτα για λίγο και, όταν θα είστε σε κατάσταση να το συζητήσετε μαζί τους, κάντε το.

...Βρείτε εναλλακτικές λύσεις
Αν δεν τρώνε τα όσπρια, είναι περιττό να τσακώνεστε μαζί τους. Υπάρχουν τροφές που μπορούν να τα υποκαταστήσουν.

...Συμβουλευτείτε έναν ειδικό
Αν νιώθετε ότι ο θυμός σας είναι ανεξέλεγκτος και επιδρά στις καθημερινές σας σχέσεις και σε σημαντικούς τομείς της ζωής σας, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να συμβουλευτείτε κάποιον για να μάθετε πώς να τον διαχειρίζεστε καλύτερα.




Αλεξάνδρα Καππάτου

Οι σχολικοί βαθμοί

Τα σχολεία τελειώνουν, με πολλά παιδιά - κυρίως του γυμνασίου και του λυκείου- να αγωνιούν για τους βαθμούς του τριμήνου και των γραπτών εξετάσεων.

Δεν είναι βέβαια λίγες οι φορές που οι γονείς είναι ακόμα πιο αγχωμένοι από τα παιδιά, ακόμα και στο Δημοτικό...μεταφέροντας το άγχος στους μαθητές.

Οι βαθμοί ως ένα σημείο είναι υποκειμενικοί, δίνουν μια εικόνα για κάποιες συγκεκριμένες γνώσεις του παιδιού σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Δεν λέω ότι δεν έχουν σημασία αλλά να μην γίνεται αυτοσκοπός η υψηλή βαθμολογία στο σχολείο.

Οι γονείς συχνά πιέζουν τα παιδιά και βάζουν πολύ υψηλούς στόχους, προκαλώντας αβάσταχτο άγχος και αγωνία. Μερικές φορές τα παιδιά στενοχωριούνται για έναν χαμηλό βαθμό κυρίως ή μόνο επειδή θα απογοητεύσουν τους γονείς τους! Δεν είναι οι βαθμοί το παν, πιο σημαντικά είναι η προσπάθεια, η βελτίωση, ένα καθημερινό κατόρθωμα, η κοινωνικοποίηση, η προσφορά, ο τρόπος σκέψης και πολλά άλλα.

Υπάρχουν φορές που το παιδί γυρίζει απογοητευμένο από το σχολείο επειδή δεν πήγε καλά σε ένα τεστ. Αυτό που πρέπει να κάνει ο γονιός είναι καταρχήν να αποφύγει τα αρνητικά και κοροϊδευτικά σχόλια, να σταθεί στη σημασία της προσπάθειας και να ενθαρρύνει το παιδί για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Προσπαθήστε να έχετε μια συμβουλευτική και όχι επικριτική στάση.

Ποτέ μα ποτέ μην συγκρίνετε το παιδί σας με τους συμμαθητές ή τα αδέρφια του! Δεν βοηθά, δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αντίθετα δημιουργεί πολλά. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό, έχει τις δικές του ικανότητες.

Όταν φέρει ένα διορθωμένο διαγώνισμα στο σπίτι, μην κοιτάτε μόνο τα λάθη αλλά δώστε έμφαση στα σωστά! Επαινέστε για αυτά που κατάφερε, συζητήστε τα λάθη και βοηθήστε το να τα καταλάβει. Αν δείτε ότι δεν καταλαβαίνει κάτι, μην επιμένετε εκείνη τη στιγμή που είναι συναισθηματικά φορτισμένο αλλά φτιάξτε σχετικές ασκήσεις για να κάνει κάποια άλλη μέρα.

Προσπαθήστε να μεταδώσετε την αγάπη για γνώση, κάντε το διάβασμα πιο διασκεδαστικό, μην γεμίζετε τα παιδιά με άγχος, αρνητικά συναισθήματα και φόβο, αλλά δώστε έμφαση στην αξία της προσπάθειας και της γνώσης.

Ενισχύοντας την αυτοπεποίθηση των παιδιών

Αυτοπεποίθηση είναι η σιγουριά που αισθανόμαστε για τον εαυτό μας και τις ικανότητες μας. Επίσης είναι η αίσθηση ασφάλειας ότι οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς και γενικότερα ορισμένοι άνθρωποι πάνω στη γη μας αγαπούν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης του κάθε παιδιού παίζουν οι γονείς. Από την πρώτη κιόλας μέρα που θα γεννηθεί ένας άνθρωπος εξαρτάται απόλυτα από τους γονείς του. Με το να ανταποκρινόμαστε ως γονείς στο κάλεσμα του μωρού μας για τροφή, αλλαγή πάνας, αγκαλιά και τρυφερότητα μαθαίνουμε στο παιδί μας, πως χτίζεται η εμπιστοσύνη απέναντι στους άλλους, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Αργότερα, και καθώς ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται σωματικά αλλά και πνευματικά, οι ανάγκες του αλλάζουν, διαφοροποιούνται και μαζί με αυτές και οι τρόποι αλλά και τα μέσα που ανταποκρίνονται οι γονείς. Η ενδυνάμωση της αίσθησης της αυτοπεποίθησης του παιδιού γίνεται μια ανάγκη εκφρασμένη πιο ξεκάθαρα, όσο αυτό επιδιώκει προσωπικές και κοινωνικές επαφές και η επιθυμία για την αποδοχή του από τους άλλους παίρνει έναν ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτήρα.

Για τους γονείς όμως, υπάρχει ένας τρόπος να υποστηρίζουμε το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης των παιδιών μας ο οποίος παραμένει διαχρονικά σταθερός και είναι: Το να δείχνουμε την αγάπη μας! Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και με λόγια και με πράξεις. Οι γονείς πρέπει να παίρνουν αγκαλιά τα παιδιά τους, να τα φιλάνε, να τους λένε πόσο τα αγαπούν, πόσο σημαντικά είναι για αυτούς και πόσο περήφανοι είναι για αυτά.

Πρέπει να τα κάνουμε να νιώθουν ασφάλεια , υποστηρίζοντάς τα και δείχνοντας ότι σεβόμαστε τις επιθυμίες τους και τις απόψεις τους αφήνοντας τους περιθώρια να κάνουν πράγματα τα ίδια από μόνα τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν δεξιότητες και εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους.

Τα μικρά παιδιά συνεχώς ανακαλύπτουν τον κόσμο και στην προσπάθειά τους αυτή έχουν κάποια σκαμπανεβάσματα και κάποιες αποτυχίες. Ο ρόλος του γονέα είναι να τα ενθαρρύνει συνεχώς, ώστε να μην σταματήσουν να προσπαθούν. Θα ήταν καλό επίσης να μην κάνουν οι γονείς πράγματα που μπορεί το ίδιο το παιδί να κάνει μόνο του, γιατί η προσπάθεια μετράει πολλές φορές περισσότερο από το αποτέλεσμα στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης.

Τα μεγαλύτερα παιδάκια, στα οποία είναι περισσότερο ανεπτυγμένο το αίσθημα της ζήλειας, πρέπει να τα βοηθήσουμε να μάθουν να μοιράζονται τα παιχνίδια και τα αντικείμενά τους, να λειτουργούν ομαδικά, να συνεργάζονται και να μην είναι ανταγωνιστικά. Για παράδειγμα, είναι σημαντικό να ξέρει το παιδί ότι η μαμά αγαπά και τα δυο της παιδιά και ότι η δασκάλα αγαπά όλους τους μαθητές της.
Το παιδί πρέπει να είναι και να αισθάνεται ικανό και ελεύθερο να εκφράσει την γνώμη του και στο σπίτι αλλά και στο σχολικό περιβάλλον. Να μην φοβάται να επιλέξει τους φίλους του, τι παιχνίδι θα παίξει και τι μουσική θα ακούσει.

Όλα τα παραπάνω το βοηθούν να αναπτύξει τις δεξιότητες εκείνες, που θα του είναι χρήσιμες, ώστε να σταθεί μόνο του μέσα στον κόσμο και να μάθει να υποστηρίζει τον εαυτό του, να αντιμετωπίσει αποτυχίες και προκλήσεις.

Στηρίζοντας, ακούγοντας και συζητώντας με τα παιδιά μας τα βοηθάμε να ωριμάσουν. Ένα παιδί και αργότερα ένας ενήλικας, που έχει λάβει αγάπη ξέρει και να δώσει αγάπη. Είναι πιο εύκολο γι’ αυτόν να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, να επιλύσει προβλήματα που θα βρεθούν μπροστά του και να χειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Καλό θα είναι να αποφεύγονται οι συγκρίσεις με τα άλλα παιδιά, αδέλφια και φίλους. Το κάθε παιδί έχει δικό του τρόπο διασκέδασης και δικό του τρόπο διαβάσματος.
Ας δώσουμε ερεθίσματα στα παιδιά και ας τα αφήσουμε να κάνουν λάθη, γιατί θα μάθουν από αυτά.
Τέλος, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης ενός παιδιού είναι λεπτό ζήτημα. Θέλουμε τα παιδιά μας να είναι σίγουρα για τον εαυτό τους, και να μπορούν να προσφέρουν σε άλλους, που έχουν ανάγκη, βοήθεια, υποστήριξη κ αγάπη μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ
-Να λέμε πόσο το αγαπάμε και πόσο σημαντικό είναι στη ζωή μας.
-Να τον επαινούμε και το επιβραβεύουμε μετά από θετική συμπεριφορά .
- Να εκδηλώνουμε την αγάπη μας με αγκαλιές φιλιά και χάδια.
-Να αισθάνονται οι ίδιοι οι γονείς εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, στις αξίες τους .
-Να αποδοκιμάζουμε τις άσχημες πράξεις και όχι το ίδιο το παιδί, π.χ. «το να μουτζουρώσεις τον τοίχο είναι κουτό».
-Να μην το κοροϊδεύουμε ποτέ για τον τρόπο που μιλάει, για αυτά που νιώθει και για τις μικρές γκάφες που είναι πιθανόν να κάνει.
-Να ακούμε και να συζητάμε τους φόβους τους και τις ανησυχίες τους.
-Να μην τα συγκρίνουμε με άλλα παιδιά.
-Να τα βοηθήσουμε να αγαπήσουν και τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους.
-Όταν κάνουν λάθη δεν είναι κακό, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ.

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ
-Ξέρει ότι το αγαπούν.
-Σκέφτεται θετικά το μέλλον και ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης.
-Αναλαμβάνει μόνο του ευθύνες και υποχρεώσεις (ταΐζει το σκύλο).
-Δε φοβάται να σηκώσει το χέρι στην τάξη.
-Νιώθει αυτόνομο.
-Ξέρει να επιλέγει τι του αρέσει και υποστηρίζει τις επιλογές του.
-Μετά από μια αποτυχία δεν τα παρατάει και ξαναπροσπαθεί.



Πηγή: www.kindykids.gr

Πως διαμορφώνται οι βάσεις κάθε χρόνο;

Πολύ συχνά οι μαθητές και οι γονείς τους περιγράφουν ένα «αόρατο χέρι» που ανεβοκατεβάζει τις βάσεις των σχολών. Πάρα πολλοί δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι είναι οι ίδιοι οι μαθητές ( με την επίδοση τους αλλά και τις επιλογές του μηχανογραφικού τους δελτίου ) αυτοί που καθορίζουν την πορεία των βάσεων. Ακόμα πιο δύσκολα πιστεύουν ότι η πορεία των βάσεων αφορά περισσότερο έναν εξωτερικό παρατηρητή τάσεων ( επιδόσεων και επιλογών ) παρά τους μαθητές.

Κατ’ αρχήν τι ονομάζουμε βάση μιας σχολής ;

«Η βάση μιας σχολής είναι το σύνολο των μοριών του τελευταίου εισακτέου μαθητή στην σχολή αυτή.»

Υπάρχει νομοθεσία που προβλέπει τι συμβαίνει σε περιπτώσεις μαθητών με τις ίδιες βαθμολογίες αλλά για χάρη της απλοποίησης της περιγραφής θα μείνουμε στον παραπάνω ορισμό που καλύπτει σχεδόν την απόλυτη πλειοψηφία των περιπτώσεων.   

Ποιοι όμως είναι οι παράγοντες που καθορίζουν τις βάσεις των σχολών ;

Οι παράγοντες είναι :

Α)       οι επιλογές των μαθητών στο μηχανογραφικό τους δελτίο

Β)       το πλήθος των μαθητών που δέχεται κάθε σχολή

         

Η περιγραφή του τρόπου με τον οποίο καταλήγουμε σε αυτό που αποκαλούμε «βάση εισαγωγής» θα γίνει μέσα από ένα απλό παράδειγμα, για την απλοποίηση του οποίου δεν θα προβληθούν περιπτώσεις ισοβαθμίας  μαθητών , ειδικά μαθήματα κτλ .

Ας υποθέσουμε ότι οι μαθητές που δίνουν εξετάσεις σε όλη την Ελλάδα είναι 10 και έχουν να επιλέξουν μεταξύ 3 σχολών ( σχολή Α , σχολή Β , σχολή Γ ).

Το Υπουργείο έχει ανακοινώσει :

ότι η σχολή Α θα δεχθεί 2 μαθητές

η σχολή Β θα δεχθεί 3 μαθητές

η σχολή Γ θα δεχθεί 3 μαθητές

Το Υπουργείο ανακοινώνει την διεξαγωγή ενός διαγωνισμού ( των πανελληνίων εξετάσεων ) με σκοπό την πλήρωση των θέσεων των σχολών. Ακόμα και εάν οι μαθητές ήταν 8 ενώ οι διαθέσιμες θέσεις ήταν 10, θα έπρεπε πάλι να γίνει ένας διαγωνισμός.  

 

Το σύνολο των μορίων που απόκτησαν οι μαθητές στην πανελλήνιες εξετάσεις είναι ο βαθμός πρόσβασης ( ο βαθμός με τον οποίο θα διεκδικήσουν την πρόσβαση τους στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ )

 

Ας υποθέσουμε ότι στα ΓΕΛ διαγωνίστηκαν συνολικά 10 μαθητές σε ένα Επιστημονικό Πεδίο (ΕΠ) οι οποίοι έχουν τα παρακάτω αθροίσματα μορίων ( βαθμός πρόσβασης στο συγκεκριμένο ΕΠ )

Οι επιδόσεις των 10 υποθετικών μαθητών είναι οι παρακάτω :

Οι μαθητές "μπαίνουν σε σειρά" σύμφωνα με την βαθμολογία τους

και καλούνται να δηλώσουν τις σχολές που επιθυμούν με σειρά προτίμησης (μηχανογραφικό σχολών) Για λόγους απλοποίησης της διαδικασίας παρουσιάζονται μέχρι 3 επιλογές τους . 

Το σύστημα/πρόγραμμα απόδοσης σχολών αρχίζει να διαβάζει τις επιλογές τους ξεκινώντας από τον μαθητή με την υψηλότερη βαθμολογία "ικανοποιώντας" τις επιθυμίες τους εφόσον αυτό είναι δυνατόν .
Ποιος το καθορίζει αυτό ? 

 

Μα το πλήθος των πρωτοετών φοιτητών που έχει δηλωθεί για κάθε σχολή ( Θυμίζω ότι στο παράδειγμά μας οι σχολές έχουν δηλώσει Α=2 , Β=3, Γ=3 )

Φτάνοντας στον 2ο μαθητή η σχολή Α συμπληρώνει το πληθος μαθητών που μπορεί να δεχθεί και "κλειδώνει".

 Ποιός είναι ο τελευταίος που μπήκε στην σχολή ; 

 

Ο Ζαφείρης με 19195 μόρια , άρα η "βάση" της σχολής Α είναι τα 19195 μόρια του. Η σχολή Α δεν είναι πλέον διαθέσιμη για τους υπόλοιπους που ακολουθούν ενώ το σύστημα συνεχίζει στον επόμενο μαθητή με σκοπό να του ικανοποιήσει την καλύτερη ( πλέον διαθέσιμη ) επιλογή του .

Στον 7ο μαθητή ( Δέσποινα ) συμπληρώνεται το πλήθος των μαθητών που μπορεί να δεχθεί η σχολή Γ ( βάση σχολής 16320 ) και δεν είναι πλέον διαθέσιμη για τους μαθητές που ακολουθούν.

 Προσέξτε όμως τι συμβαίνει τώρα !!!

 

Ο 8ος μαθητής ( Ελένη ) παρόλο που έχει περισσότερα μόρια από τον 9ο ( Βασίλη ) μένει εκτός σχολών γιατί οι επιλογές του ήταν περιορισμένες και είχε την ατυχία να έχει τις ίδιες επιλογές σχολών με μαθητές που ήταν καλύτεροι από αυτόν ( και "πρόλαβαν" να του τις πάρουν ). Έτσι το "σύστημα απόδοσης σχολών" προσπερνά των 8ο μαθητή ( μιας που δεν έχει σχολή να του αποδόσει ) και πηγαίνει  στον επόμενο.

ο οποίος παίρνει την τελευταία διαθέσιμη θέση της καλύτερης διαθέσιμης επιλογής σχολής που έχει κάνει. ( βάση σχολής Γ : 15521 )

Οι μαθητές ήταν 10 ενώ οι διαθέσιμες θέσεις ήταν 8 ( 2+3+3 ), έτσι ξέραμε από την αρχή ότι 2 μαθητές θα μείνουν εκτός σχολών . 

 

Προσέξτε όμως !!!

 

Ένας έμεινε εκτός γιατί είχε χαμηλή βαθμολογία ( Ηρακλής ) και το σύστημα δεν έφτασε καν σε αυτόν να τον ρωτήσει ενώ ένας μαθητής ( Ελένη ) έμεινε εκτός γιατί έκανε "λάθος" στο μηχανογραφικό και επέτρεψε στο σύστημα να την προσπεράσει χωρίς να της αποδώσει μια σχολή. 

Τι θα συνέβαινε εάν όλοι οι μαθητές είχαν 1000 μόρια λιγότερα ( ή 1000 μόρια περισσότερα ) επειδή τα θέματα στις πανελλήνιες ήταν πιο δύσκολα ( ή πιο εύκολα )

Μα βέβαια δεν θα υπήρχε καμία διαφορά .Το σύστημα θα κατέληγε στην ίδια αρχική κατάταξη και ακολουθώντας την ίδια πορεία θα έκανε την ίδια απόδοση σχολών.

Να λοιπόν γιατί ακούτε την έκφραση ότι η δυσκολία ή η ευκολία των θεμάτων δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ !!! Μπορεί να δώσουν στρεβλή κατάταξη ( συμπιέζοντας της επιδόσεις των μαθητών σε λίγα μόρια ή σε πολλά ... αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία )
 

Αξίζει να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση όμως εδώ και να δούμε εάν η κατάταξη παραμένει ίδια με τα 1000 λιγότερα ( δύσκολα θέματα ) ή 1000 περισσότερα ( εύκολα θέματα ) μόρια . Ενώ η κατάταξη δεν διαφοροποιείται με 1000 μόρια λιγότερα , εάν τα θέματα είναι εύκολα υπάρχει διαφοροποίηση. Ποιός αδικείται; Μα αυτός που δεν μπορεί να προσθέσει 1000 μόρια στο "σκορ" του. Δηλαδή η Αλεξάνδρα, ο Ζαφείρης και ο Θοδωρής δεν μπορούν να αποκτήσουν 20251, 20195 και 20002 αντίστοιχα και εξισώνονται όλοι στα 20000 μόρια . Χρησιμοποιώντας λοιπόν "χημικούς όρους" , τα εύκολα θέματα εχουν ισοσταθμιστικό αποτέλεσμα ( Leveling effect ) μιας που οι διαφορές στις επιδόσεις των μαθητών εξαφανίζονται ή ισοσταθμίζονται. Αυτό σημαίνει ότι τα εύκολα θέματα (ή καλύτερα τα θέματα χωρίς διαβάθμιση) μειώνουν (ή μηδενίζουν ) τις διαφορές στις βαθμολογίες μεταξύ των μαθητών και πιθανότατα η τελική κατάταξη των μαθητών να μην αντικατοπτρίζει την πραγματική τους διαφορά στο διάβασμα και στην γενικότερη προσπάθεια που κατέβαλαν.  Το πόσο σημαντικό είναι αυτό θα φανεί στα αποτελέσματα του Αυγούστου.
 

Να λοιπόν γιατί οι μαθητές πρέπει να διαγωνίζονται στα ίδια μαθήματα και να γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν κοινές σχολές στα ΕΠ. Γιατί πάρα πολύ απλά οι μαθητές αποκτούν το δικαίωμα εισαγωγής στις ίδιες σχολές ενώ έχουν διαγωνιστεί υπό διαφορετικούς όρους. Γιατί έχουν αποκτήσει με διαφορετικά κριτήρια (θέματα) το βαθμό πρόσβασης που θα τους βάλει στην ίδια κατάταξη επιλογής σχολών.

Τι θα συνέβαινε όμως εάν είχαμε διαφορετικά μηχανογραφικά . Ας κάνουμε μια πολύ πολύ μικρή αλλαγή στο μηχανογραφικό ενός μόνο μαθητή . Ας πούμε ότι η Αλεξάνδρα (ο μαθητής με την μεγαλύτερη βαθμολογία ) δήλωνε ως 1η επιλογή την σχολή Γ και ως 2η την σχολή Α.

 Ας ξανατρέξει το σύστημα/πρόγραμμα απόδοσης σχολών :

Η σχολή που κλειδώνει 1η είναι πάλι η Α αλλά αυτήν την φορά αυτό συμβαίνει στον 4ο μαθητή (Κατερίνα) και ως βάση της χαρακτηρίζονται τα 18850 μόριά του. Η απόδοση σχολών συνεχίζει δίνοντας στους μαθητές τις καλύτερες διαθέσιμες επιλογές τους. Η επόμενη σχολή που κλειδώνει (και δεν είναι πλέον διαθέσιμη ) είναι η σχολή Γ και ως βάση της χαρακτηρίζεται ο βαθμός του τελευταίου εισακτέου σε αυτήν ( Γιώργος / βάση σχολής Γ : 17844 )  

Η απόδοση σχολών συνεχίζει - προσπερνά την Δέσποινα και τον Γιώργο που οι σχολές που επιθυμούσαν είναι πλέον γεμάτες - και δίνει στον Βασίλη και στον Ηρακλή (δύο μαθητές με χαμηλότερες βαθμολογίες ) την σχολή Β που είχε κενές θέσεις . ( βάση Β : 13052 μόρια )

Προσέξτε πως η αλλαγή σε 1 μόνο σχολή έδωσε απέδωσε διαφορετικές σχολές στους μαθητές και πως άλλαξαν οι βάσεις των σχολών. (η μεγάλη αυτή αλλαγή έγινε γιατί ο μαθητής που άλλαξε μηχανογραφικό ήταν 1ος στην προτεραιότητα... με λίγα λόγια πειράξαμε το 1ο "τουβλάκι" στο ντόμινο ... αν αλλάζαμε το μηχανογραφικό του 4ου μαθητή η αλλαγή αυτή θα επηρέαζε  ΜΟΝΟ τους μαθητές που θα είχαν μικρότερη βαθμολογία από αυτόν )

Νά λοιπόν τι είναι οι πανελλήνιες εξετάσεις !!! Είναι ένας διαγωνισμός στο οποίο ο κάθε μαθητής προσπαθεί να συγκεντρώσει το καλύτερο "σκορ" ώστε να μπορέσει να διαλέξει την σχολή που επιθυμεί χωρίς να το απασχολούν οι επιλογές των άλλων ή το πλήθος των θέσεων που προκηρύσσει κάθε σχολή .

Ας δούμε πως επηρεάζεται η απόδοση σχολών στους μαθητές εάν οι θέσεις στις σχολές ήταν διαφορετικές . Ας δούμε τι θα συνέβαινε εάν η σχολή Α δέχονταν 3 μαθητές , η σχολή Β δέχονταν 2 μαθητές και η σχολή Γ δέχονταν 3 μαθητές.

Κρατώντας τις ίδιες επιδόσεις μαθητών και το ίδιο μηχανογραφικό ( όπως στο 1ο παράδειγμα ) το πρόγραμμα απόδοσης σχολών αρχίζει ξανά να σαρώνει ξεκινώντας πάλι από τον μαθητή με την μεγαλύτερη βαθμολογία .

Βάση σχολής Α : 17002

Βάση σχολής Β : 16895

Βάση σχολής Γ : 14625

Συμπέρασμα

Είναι φανερό ότι ο κάθε μαθητής δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε το πλήθος των μαθητών που έχουν καλύτερη βαθμολογία από αυτόν αλλά (κυρίως) ούτε ποιές είναι οι επιλογές σχολών που έχουν κάνει οι αυτοί οι μαθητές , Για αυτόν τον λόγο πρέπει να κάνει μηχανογραφικό σαν να έχει το απόλυτο πλεονέκτημα δηλαδή 20000 μόρια. Δηλώνουμε όλες τις σχολές που μας ενδιαφέρουν σε όλες τις πόλεις που η οικογένεια μας μπορεί να υποστηρίξει οικονομικά τις σπουδές μας . Με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιείται η πιθανότητα δυσάρεστων εκπλήξεων τον Αύγουστο.


Πηγή: http://chem4exams.blogspot.gr/