Ερωτόκριτος

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ

ΘΕΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Οι αξίες της γνώσης και της αρετής

Η αξεπέραστη κοινωνική διαφορά ως εµπόδιο στο γάµο των δύο νέων

Το αποτυχηµένο προξενιό και η δύναµη της βασιλικής βίας

Η πολεµική ορµή και ο επικός χαρακτήρας του Ερωτόκριτου

Η υπόθεση του έργου. Ο Ερωτόκριτος χωρίζεται σε πέντε μέρη και τα γεγονότα διαδραματίζονται στην αρχαία Αθήνα, μια πόλη μυθική και συμβατική και όχι όπως είναι γνωστή από την ιστορία: Ο βασιλιάς της Αθήνας Ηρακλής έχει μια πανέμορφη μοναχοκόρη, την Αρετούσα, την οποία ερωτεύεται ο Ερωτόκριτος, γιος του συμβούλου του βασιλιά Πεζόστρατου, και η βασιλοπούλα ανταποκρίνεται στην αγάπη του* ο βασιλιάς, για να διασκεδάσει την κόρη του, οργανώνει μια γιόστρα (κονταρομαχίες), στην οποία τελικός νικητής αναδεικνύεται ο Ερωτόκριτος. Σε μιαν από τις συναντήσεις τους οι δύο νέοι παίρνουν την απόφαση να ζητηθεί από το βασιλιά να παντρευτούν. Όταν όμως ο Πεζόστρατος τολμάει να κάνει λόγο στο βασιλιά για το γάμο των παιδιών τους, εκείνος εξοργίζεται με το θράσος του και εξορίζει τον Ερωτόκριτο, ενώ παράλληλα φυλακίζει την Αρετούσα, επειδή αρνήθηκε να τον υπακούσει και να παντρευτεί το πριγκιπόπουλο του Βυζαντίου. Στη συνέχεια ο βασιλιάς των Βλάχων εισβάλλει στη χώρα του Ηράκλη και όταν το μαθαίνει ο Ερωτόκριτος, πηγαίνει μεταμφιεσμένος στο πεδίο της μάχης, όπου σε μια αποφασιστική μονομαχία σώζει το βασίλειο της Αθήνας από τη σκλαβιά και το βασιλιά από την ήττα και την αιχμαλωσία. Ο Ηρακλής από ευγνωμοσύνη προσφέρει στον άγνωστο σωτήρα του όλο το βασίλειο και τα πλούτη του. Ο Ερωτόκριτος όμως δεν τα δέχεται* ζητάει την Αρετούσα για γυναίκα του και πηγαίνει και τη βρίσκει στη φυλακή. Αλλά εκείνη, πιστή στον αγαπημένο της, αρνείται* όταν όμως ο Ερωτόκριτος αποκαλύπτεται, όλα τελειώνουν με αίσιο τρόπο θριαμβεύει ο έρωτας.

Ο ποιητής αφηγητής. Ο ποιητής είναι ο αφηγητής της ιστορίας. Γνωρίζει τα πάντα, κατευθύνει την εξέλιξη της ιστορίας, σχολιάζει και κρίνει τα γεγονότα και τα πρόσωπα και δίνει το λόγο στους ήρωες, οι οποίοι διεκπεραιώνουν τους ρόλους τους λέγοντας σε ευθύ λόγο ο καθένας τα λόγια του. Στον Ερωτόκριτο ο ποιητής προαναγγέλλει κάθε φορά την παρουσία του στα αφηγηματικά μέρη του έργου, βάζοντας τη λέξη «Ποιητής», όταν ο λόγος περνάει σ' εκείνον, όπως βάζει τα ονόματα των ηρώων του πριν από τα λόγια τους στα διαλογικά μέρη.

ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ (Γ.891-936)

Οι ενέργειες του Πεζόστρατου

Ο ποιητής-αφηγητής παρουσιάζει με αριστοτεχνικό τρόπο την πορεία και τα στάδια που ακολούθησε ο Πεζόστρατος από τη στιγμή κατά την οποία άρχισε να μιλάει στο βασιλιά ως τη στιγμή που του έκανε την πρόταση για το γάμο των παιδιών τους. Έτσι:

      - Στην αρχή ο ποιητής-αφηγητής αναφέρεται συγκεφαλαιωτικά στα επιχειρήματα και στις περιστροφές του Πεζόστρατου, για τις οποίες έχει ήδη μιλήσει παραπάνω: ή φέρνε ξόμπλια απόμακρα, πράματα περασμένα καθώς και παραβολές.

      -Ύστερα από το «τι» (από αυτά που έλεγε ο Πεζόστρατος, για να προετοιμάσει το έδαφος), ο ποιητής-αφηγητής έρχεται στο «πώς», στον τρόπο με τον οποίο τα έλεγε ο Πεζόστρατος. Τα έλεγε λοιπόν έναν ένα και αγάλια αγάλια.

      -Στη συνέχεια ο Πεζόστρατος πλησιάζει στην κρίσιμη στιγμή: σώνει, ήρχισε να ξαμώνει.

      Όμως την τελευταία στιγμή ο Πεζόστρατος διστάζει και αμφιταλαντεύεται: ενώ δυο τρεις φορές αποπειράται να μιλήσει, τον συγκρατεί και τον εμποδίζει η εσωτερική φωνή της σύνεσης {οπίσω τον εγιάγερνε κι εκράτειε τον η γνώση. Ο ποιητής σ' αυτό το σημείο προσωποποιεί τη σύνεση, για να υπογραμμίσει τη δύναμη της εσωτερικής αντίστασης του Πεζόστρατου.

      -Το προτελευταίο στάδιο των ενεργειών του Πεζόστρατου είναι η οριστική πλέον λήψη της απόφασης για την πρόταση του γάμου, για να αποκαλύψει όσα έκρυβε ως αυτή τη στιγμή (ενίκησεν η αγάπη τον παιδιού τον και φανερώνει τα κουρφά και τα χωστά του νου τον). Η αποκάλυψη του μυστικού παρουσιάζεται πιο ζωηρά και παραστατικά με το δραματικό ενεστώτα του ρήματος φανερώνει.

     - Τέλος τολμάει και ξεστομίζει την προξενιά του γάμου.

Και η αντίδραση του βασιλιά προμηνύεται αφηγηματικά με την παραστατικότητα του δραματικού ενεστώτα: του λέγει ο ρήγας.

Οι διαφορές δύο πατεράδων στο ζήτημα της «οικογενειακής ευτυχίας»

α. Ο Πεζόστρατος αγαπάει το γιο του, υποφέρει που τον βλέπει να βασανίζεται από τον καημό της αγάπης και θέλει να τον δει ευτυχισμένο. Έτσι, παρακάμπτει όλους τους ενδοιασμούς του και του κάνει το χατίρι να πάει στο βασιλιά και να ζητήσει σε γάμο την Αρετούσα, έχοντας την επίγνωση ότι η κοινωνική διαφορά ανάμεσα στις δύο οικογένειες ήταν μεγάλη. Είναι βέβαιος ότι θα προσκρούσει στην άρνηση αλλά και στην οργή του βασιλιά, ωστόσο νικάει η πατρική αγάπη και τον κάνει τολμηρό. Έτσι, υποβάλλει το αίτημα του, διακινδυνεύοντας ακόμα και τη θέση του μέσα στο παλάτι (εργαζόταν ως σύμβουλος του βασιλιά). Η οικογενειακή λοιπόν ευτυχία για τον Πεζόστρατο δεν είναι συνάρτηση του πλούτου, της εξουσίας ή άλλων εξωτερικών παραγόντων, αλλά συνίσταται στην ευτυχία των μελών της οικογένειας, ενώ οι πιο σημαντικές αξίες για ένα νέο (ή τα πιο σημαντικά προσόντα για έναν υποψήφιο γαμπρό) σύμφωνα με τον Πεζόστρατο είναι η αρετή, η σύνεση να είναι ο νέος «γνωστικός»), η αντρεία και η ομορφιά.

β. Ο βασιλιάς από την άλλη στοχεύει σε ένα γάμο με ένα βασιλόπουλο από μια πλούσια και ισχυρή χώρα, έχοντας απώτερο σκοπό να ενισχύσει την πολιτική του θέση και να εξασφαλίσει ειρήνη στο βασίλειο του. Το αξίωμα του βασιλιά έχει παραμερίσει το ρόλο του πατέρα και η οικογενειακή ευτυχία είναι υποταγμένη στα κρατικά συμφέροντα και στις πολιτικές σκοπιμότητες. Εμπόδιο στην πραγμάτωση του στόχου του για ένα μελλοντικό πετυχημένο προξενιό είναι ο έρωτας της Αρετούσας με τον Ερωτόκριτο και ο βασιλιάς ασκεί με σκληρό και αυταρχικό τρόπο την εξουσία του για να τον αποτρέψει. Όπως λοιπόν μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε, βλέπει το γάμο της κόρης του κάτω από το πρίσμα πολιτικών σκοπιμοτήτων και επομένως αυτά που έχουν αξία για έναν υποψήφιο γαμπρό είναι η εξουσία, η πολιτική και στρατιωτική δύναμη και τα πλούτη - και αυτά δεν τα διαθέτει βέβαια ο γιος του Πεζόστρατου.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ (Γ. 1003-1038)

Τα επικά στοιχεία του αποσπάσματος

Ολόκληρο το δεύτερο απόσπασμα έχει επικό (= ηρωικό) χαρακτήρα, καθώς κινείται σε μιαν ατμόσφαιρα πολεμικής έντασης, με την προβολή της σφοδρότητας της μάχης, και αναδεικνύει τη γενναιότητα και τον ηρωισμό του Ερωτόκριτου ως πολεμιστή. Τα επικά στοιχεία του αποσπάσματος είναι:

      -Οι φράσεις που αποδίδουν το κλίμα του πολέμου με τις αντίστοιχες εικόνες

      -Οι οπτικές και ακουστικές πολεμικές εικόνες

      -Η ηρωική εμφάνιση του ετοιμοπόλεμου Ερωτόκριτου, που ορμάει στη μάχη καβάλα στο άλογο του

      -Οι δυο (στ.1013-1019 και1025-1036) ) πλατιές παρομοιώσεις, που μας παραπέμπουν σε αντίστοιχες ηρωικές στιγμές της Ιλιάδας

      -Το περιεχόμενο του στ. 1020 (οπού όποιος κι αν εγλίτωκε με φόβο το εδηγάτο), που δίνει θρυλική διάσταση στην πολεμική ορμή του Ερωτόκριτου.

Η γενναιότητα του Ερωτόκριτου.

Στη μάχη ανάμεσα στους Αθηναίους και στους Βλάχους προβάλλεται η ξεχωριστή γενναιότητα του Ερωτόκριτου στα παρακάτω σημεία:

      -Μόλις άκουσε τις σάλπιγγες της μάχης, χωρίς να περιμένει ειδοποίηση, ανέβηκε στο άλογο του και όρμησε στον κάμπο όπου γινόταν η μάχη.

      -Εξολόθρευσε τους εχθρούς κι έτσι έγινε θρύλος: όποιος γλίτωσε από αυτή τη μάχη διηγιόταν στο μέλλον με φόβο αυτή την επέλαση του ήρωα.

   -Εκεί που οι Αθηναίοι πιέζονταν από τους Βλάχους, ο Ερωτόκριτος ανέτρεψε την κατάσταση μόλις εμφανίστηκε ορμητικός και άγριος ωσάν αϊτός.

      -Επέδειξε πολεμικό μένος και πρωτοφανή αγριότητα, ξαφνιάζοντας έτσι τους εχθρούς, οι οποίοι κατάλαβαν ότι επάψαν τα παιγνίδια!

Ζητείται ελπίς

Ζητείται ελπίς

Τα χαρακτηριστικά του μεταπολεμικού κόσμου

Μετά το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου οι άνθρωποι οραματίστηκαν ένα καλύτερο μέλλον που θα διέφερε ριζικά από το ζοφερό παρελθόν.Πίστεψαν σε μια κοινωνία στην οποία θα βασίλευε η ηρεμία, η ειρήνη, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια. Σ' αυτήν την κοινωνία οι άνθρωποι πίστεψαν οτι θα μπορούσαν να επουλώσουν τις πληγές τους και να ξεπεράσουν τα τραύματα του παρελθόντος. Όμωςοι ελπίδες τους διαψεύστηκαν και τα όνειρα των ανθρώπων έμειναν ανεκπλήρωτα.

Ο μεταπολεμικός κόσμος είναι ο κόσμος της ανασφάλειας, της ανησυχίας, του άγχους και της αγωνίας για το παρόν και το μέλλον. Η ρευστότητα,η αβεβαιότητα,  η απειλή ενός νέου πολέμου που θα φέρει την ολοκληρωτική καταστροφή, η εύθραυστη ειρήνη, η φτώχεια, η εξαθλίωση , οι οδυνηρές οικονομικές αλλαγές και φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας συνθέτουν το φάσμα της ζωής των ανθρώπων.

Το κυρίαρχο αίσθημα των ανθρώπων  είναι η απογοήτευση  που μεγαλώνει μέσα στη μουντή ειδησεογραφία των εφημερίδων , όπου παρουσιάζεται από τη  μια η κοινωνική δυστυχία και από την άλλη η ισοπεδωτική κοινωνική αλλοτρίωση της εποχής.

Ο αφηγητής

Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, ο αφηγητής είναι παντογνώστης και ετεροδιηγητικός. Υπάρχει αοριστία τόπου και χρόνου και ανωνυμία του ήρωα.Στην αρχή του διηγήματος δε δίνεται κανένα στοιχείο γι' αυτόν. Η ανάγνωση της εφημερίδας του προκαλεί αρνητικές σκέψεις οι οποίες τον βασανίζουν. Είναι και αυτός ένας από αυτούς που πήραν μέρος στον πόλεμο και προσδοκούσαν κάτι καλύτερο. Αισθάνεται πίκρα και απογοήτευση, διακατέχεται από παθητική ψυχολογία, βασανίζεται από αισθήματα ανασφάλειας και προσωπικής διάψευσης. Οι αξίες έχουν χρεοκοπήσει, οι ιδεολογίες έχουν ναυαγήσει, δεν υπάρχουν πια ιδανικά. Ο αφηγητής φτάνει στην απόγνωση , συνειδητοποιεί το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει και αυτό τον πλημμυρίζει με τύψεις και ενοχές. Έχει την αίσθηση οτι όσοι τον βλέπουν τον κατηγορούν και τον στιγματίζουν. Το νέο στοιχείο που δίνεται με ευρηματικό τρόπο από τον Α.Σαμαράκη είναι οτι ο αφηγητής είναι συγγραφέας.Στα γραπτά του εκφράζει τις σκέψεις του, τους προβληματισμούς του, την αγωνία του. Ίσως μ' αυτόν τον τρόπο να βρίσκει διέξοδοστις υπαρξιακές του ανάγκες. Όμως δεν αποφασίζει να  δημοσιεύει τα έργα του από φόβο μήπως χαρακτηριστεί δεξιός ή αριστερός και έτσι δεν μπορεί να αφυπνίσει την κοινωνία και να αντιμετωπίσει δραστικά τα φαινόμενα αδράνειας και εφησυχασμού.

Στο τέλος όμως βρίσκει το κουράγιο να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας , να αντισταθεί στην καταπίεσηκαι να σηκώσει  το ανάστημα του.Δε θέλει να είναι πια ένα άβουλο, παθητικό, καταπιεσμένο  και χειραγωγούμενο ον. Θέλει να έχει άποψη και να παίζει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση των πραγμάτων. Θέλει να είναι ένα ελεύθερο και σκεπτόμενο ον και να διεκδικεί το δικαίωμα του στην αξιοπρέπεια και στην ευτυχία.

Επαναστατεί, τολμά και αποφασίζει  να εκφράσει την άποψη του, τη διαμαρτυρία του, την αφύπνιση του μέσα από τις "Μικρές Αγγελίες" αναζητώντας απελπισμένα μια ελπίδα αλλά και μια επαφή με άλλους ανθρώπους.

Στο τέλος διασώζεται μια χαραμάδα ελπίδας  μέσα στη σκληρή και απογοητευτική κοινωνική πραγματικότητα: η πίστη στον άνθρωπο.

Η γλώσσα του κειμένου 

Είναι απλή και άμεση, είναι η γλώσσα της καθημερινότητας των ανθρώπων όπως σε όλα τα έργα του Α. Σαμαράκη.Τα στοιχεία της καθαρεύουσας που υπάρχουν στο κείμενο καθρεφτίζουν τη διγλωσσία που υπήρχε στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1950 καθώς χρησιμοποιούνταν δύο γλώσσες: η καθαρεύουσα και η δημοτική. Η καθαρεύουσα ήταν η επίσημη γλώσσα του κράτους ο λαός όμως χρησιμοποιούσε τη δημοτική γλώσσα (λαϊκή)στον προφορικό λόγο.

ΘΕΜΑ: Ο αφηγητής αποδίδει το αίσθημα φόβου και ανασφάλειας στη δεκαετία του ’50, την ιδεολογική σύγχυση της εποχής και εκφράζει την αναζήτηση ελπίδας.

ΕΝΟΤΗΤΕΣ:

1Η ΕΝΟΤΗΤΑ: «Όταν μπήκε στο καφενείο… ΖΗΤΕΙΤΑΙ πιάνο προς αγοράς»: Διαβάζοντας την εφημερίδα στο καφενείο.

2Η ΕΝΟΤΗΤΑ: «Σκέψεις γυρίζανε… Δεν μπορεί παρά να ’χουν»: Συναισθήματα και σκέψεις.

3Η ΕΝΟΤΗΤΑ: «Ξανάριξε μια ματιά… στο αυριανό φύλλο»: Αναζήτηση ελπίδας.

ΤΕΧΝΙΚΗ:

-  Ο συγγραφέας ταυτίζεται με τον αφηγητή.

-  Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη.

-  Ο ρυθμός της αφήγησης είναι γρήγορος.

ΓΛΩΣΣΑ: Δημοτική, απλή, απαλλαγμένη από επίθετα. Τα ρήματα βρίσκονται σε παρελθοντικό χρόνο αλλά και στον ενεστώτα.

ΎΦΟΣ: Λιτό, απλό, καθημερινό.

ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ:

-  Επαναλήψεις.

-  Αντιθέσεις.

ΙΔΕΕΣ – ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ:

-   Είναι ένα αντιπροσωπευτικό μεταπολεμικό διήγημα που αποδίδει με απλό και άμεσο τρόπο την ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα και ην αβεβαιότητα της μεταπολεμικής εποχής.                                                                 

Ο παχύς και ο αδύνατος

Ο Παχύς και ο Αδύνατος

Θέμα

Η αλλοτρίωση που επιφέρει στις ανθρώπινες σχέσεις η γραφειοκρατική νοοτροπία τη ν εποχή της τσαρικής Ρωσίας

Ενότητες και πλαγιότιτλοι

1η ενότητα: « Στο σιδηροδρομικό…… δύο παράσημα»  Η συνάντηση των δύο φίλων στο σιδηροδρομικό σταθμόΗ συνάντηση των δύο συμμαθητών

·         Η περιγραφή της εικόνας και της μυρωδιάς τους

·         Εκδήλωση χαράς και συγκίνηση

·         Μια μακρινή ανάμνηση δηλώνει την προδιαγεγραμμένη πορεία των συμμαθητών σε ενήλικες γραφειοκράτες

·         Ο αδύνατος προσπαθεί να εκθέσει την αξιοπρεπή κοινωνική του θέση

·         Όλα ανατρέπονται από την αυτάρεσκη ομολογία του παχύ για την πολύ ανώτερη θέση που κατέχει

2η ενότητα : «Ο Αδύνατος….κατάπληκτοι»:  H αλλαγή στάσης του αδύνατου απέναντι στον παχύ

·         Η κοινωνική διαφορά εξαφανίζει τη φιλία, την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά κι εμφανίζονται ο φόβος, η κολακεία, η δουλικότητα

·         Η ηθική κατάπτωση του Αδύνατου γίνεται εντονότερη γιατί διαδραματίζεται μπροστά στην οικογένειά του

·         Περιβάλλον γραφειοκρατικής τσαρικής Ρωσίας, όπου η επαγγελματική κοινωνική σχέση καθορίζει τις σχέσεις των ανθρώπων

Αφηγητής και αφήγηση

Ο αφηγητής είναι εξωδιηγητικός, παντογνώστης και η αφήγηση τριτοπρόσωπη. Κυριαρχούν τα διαλογικά μέρη, ενώ η αφήγηση είναι περιορισμένη. Το γεγονός αυτό προσδίδει στο κείμενο την αίσθηση ενός θεατρικού έργου. Στην αφήγηση κυριαρχεί η περιγραφή των χαρακτήρων, η περιγραφή της κοινωνικής τους θέσης καθώς και η περιγραφή των αντιδράσεών τους σε όσα συμβαίνουν (σχολιασμός εκ μέρους του αφηγητή).

Γιατί ο αδύνατος αναφέρει τόσες φορές την καταγωγή της γυναίκας του;

Ο λόγος για τον οποίο ο αδύνατος επιμένει τρεις φορές σ' αυτό το ζήτημα είναι επειδή νιώθει περήφανος για το γεγονός ότι έχει παντρευτεί μια Γερμανίδα. Εκείνη την εποχή η γερμανική μειονότητα της Ρωσίας θεωρούνταν προοδευμένη, πλούσια και αριστοκρατική, επομένως ο αδύνατος θεωρεί ότι ο γάμος με μια τέτοια γυναίκα αποτελεί γι' αυτόν δείγμα κοινωνικής  ανόδου.

Σε τι αποσκοπεί ο Τσέχωφ παρουσιάζοντας την αιφνιδιαστική αλλαγή στη  συμπεριφορά του αδυνάτου απέναντι στον παχύ;

 Ο Τσέχωφ προσπαθεί εδώ να ασκήσει κοινωνική κρητική στο καθεστώς της Τσαρικής Ρωσίας στο τέλος του 19ου αιώνα. Στην κοινωνία επικρατεί ένα κύμα ανασφάλειας και φόβου, το οποίο επηρεάζει τις διαπροσωπικές σχέσεις. Η ιεραρχία της γραφειοκρατίας επηρεάζει την στάση των κατωτέρων στελεχών απέναντι στα ανώτερα, τα οποία κατοχυρώνουν την εξουσία τους όχι με τον σεβασμό, αλλά με τον φόβο. Μ' αυτόν τον τρόπο καταπατούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Βέβαια ο παχύς δεν έχει δείξει δείγματα παρόμοιας καταπιεστικής συμπεριφοράς και μάλιστα δείχνει να ενοχλείται, αλλά ο αδύνατος συμπεριφέρεται δουλοπρεπώς, στηριγμένος προφανώς σε προηγούμενη εμπειρία του.

Ο τίτλος του κειμένου

Ο λόγος για τον οποίο ο Τσέχωφ επιλέγει το συγκεκριμένο τίτλο είναι:

α) επειδή θέλει να δώσει μια αίσθηση κωμικότητας στον αναγνώστη

β) επειδή θέλει να μετατρέψει τα συγκεκριμένα πρόσωπα σε χαρακτήρες που ισχύουν σε όλες τις εποχές

γ) δείχνει ανάγλυφα την διαφορά της κοινωνικής θέσης ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές

Με ποια μέσα ο Τσέχωφ ζωντανεύει την αλλαγή στάσης του αδύνατου απέναντι στον παχύ;

α) με την λεπτομερή περιγραφή των σωματικών αντιδράσεων του αδυνάτου στο άκουσμα της ανώτερης θέσης που έχει ο παχύς

β) με το γεγονός ότι χάνει τα λόγια του και δυσκολεύεται να αρθρώσει ολοκληρωμένο λόγο

γ) με την αλλαγή από τον οικείο σε επίσημο λόγο και από τον ενικό στον πληθυντικό

δ) με την δουλοπρέπεια και τις κολακείες που ο αδύνατος απευθύνει στον παχύ

Η εικόνα της οικογένειας του αδυνάτου στο κείμενο

Η οικογένεια του αδυνάτου παίζει δευτερεύοντα ρόλο στο κείμενο, όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δε συμμετέχει καθόλου στον διάλογο. Η γυναίκα του αδυνάτου δεν παρουσιάζεται ως αυτόνομη προσωπικότητα, αλλά μόνο  ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης από την οπτική γωνία του συζύγου της. Τα ο παιδί υιοθετεί τη δουλοπρεπή συμπεριφορά του πατέρα του απέναντι στον κοινωνικά ανώτερο, γεγονός που δείχνει ότι έχει ανατραφεί από τους γονείς του με τέτοιο τρόπο, ώστε να σέβεται την ιεραρχία της ρωσικής κοινωνίας. Συνεπώς το δίδαγμα του Τσέχωφ προς τους αναγνώστες του είναι ότι η κοινωνία επιβάλλει με  τον τρόπο της στάσεις και αντιλήψεις στα μέλη της, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν.

Όταν το παιδί μπαίνει στην εφηβεία

Η εφηβεία είναι μια περίοδος που τα περισσότερα παιδιά απομακρύνονται από τους γονείς. Οι γονείς είναι ξαφνικά εκείνοι που δεν τους καταλαβαίνουν, τους πιέζουν με τις υπερβολικές απαιτήσεις τους και διορθώνουν την κάθε κίνηση τους.

Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής (www.mandou.gr), μας μιλάει για τον ρόλο του γονέα στην εφηβεία και τονίζει μερικά σημαντικά πράγματα που μπορεί να προσφέρει ο γονέας στο παιδί του.

Συναισθηματική προσέγγιση

Τα παιδιά που διανύουν την εφηβεία εκτιμούν πολύ τη συναισθηματική προσέγγιση. Θα προτιμήσουν να τους ανοιχτείτε και να τους ζητήσετε τη βοήθεια σας παρά να τους υπενθυμίσετε πόσο διαφορετικοί ήσασταν εσείς στην ηλικία του και διορθώνοντας συνεχώς αυτά που κάνουν.

Αντιμετωπίστε τους ως έφηβους

Προσεγγίστε τα παιδιά σας ως έφηβους και όχι ως μικρά παιδιά. Έχουν τις ίδιες ανάγκες που έχετε και εσείς. Χρειάζονται μια πραγματική σχέση που θα μπορούν να μιλάνε και να τους ακούνε.

Ενθαρρύνετε να μιλήσουν για τα συναισθήματα τους

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να ανοιχτεί, να συζητήσει για τα συναισθήματα του και να νιώσει ασφάλεια. Διδάξτε βασικές αξίες όπως είναι η υπομονή, ο σεβασμός, η ανεκτικότητα κλπ δίνοντας εσείς ως γονείς το παράδειγμα μέσα στο σπίτι.

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να παίρνει αποφάσεις

Είναι βασικό να ενθαρρύνετε το παιδί σας να λαμβάνει ανεξάρτητες αποφάσεις ενώ παράλληλα το διαπαιδαγωγείτε συναισθηματικά. Η λήψη αποφάσεων θα τα κάνει να νιώθουν υπεύθυνα και στη συνέχεια θα ωριμάσουν σταδιακά.

Εξασφαλίστε στα παιδιά σας ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο θα μπορούν να συζητήσουν οτιδήποτε τους απασχολεί. 

Γίνετε ένα υγιές πρότυπο για το παιδί σας και ενισχύστε την αυτοπεποίθηση του. Διδάξτε του τις αξίες και εφαρμόστε τις και εσείς αντίστοιχα σε εκείνο. Εάν κριθεί απαραίτητο μπορείτε να επισκεφτείτε έναν Ειδικό ώστε να βοηθήσει τον έφηβο να μιλήσει και τους γονείς να διαχειριστούν πιθανές επιθετικές συμπεριφορές.

Πηγή: boro.gr