ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι «βασικά δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες που δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι», τα οποία περιλαμβάνουν αστικά και πολιτικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, την ελευθερία σκέψης και έκφρασης, καθώς και την ισότητα ενώπιον του νόμου. Στα ανθρώπινα δικαιώματα περιλαμβάνονται, επίσης, κοινωνικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της συμμετοχής στον πολιτισμό, το δικαίωμα στην τροφή, την εργασία και την εκπαίδευση.
Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. — 1ο Άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ο.Η.Ε.
ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ «ΓΕΝΕΕΣ» ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Ξεκινάμε με την πρώτη γενεά η οποία περιλαμβάνει τα δικαιώματα που δεν μπορούν να περιοριστούν από την κρατική εξουσία. Είναι τα κλασικά ατομικά και πολιτικά δικαιώματα τα οποία λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας για το άτομο. Συνεχίζοντας, συναντάμε τη δεύτερη γενεά, μέρη της οποίας είναι τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Σε αυτή τη γενεά, το κράτος έχει παρεμβατικό ρόλο κατά τρόπο συστηματικό και αποτελεσματικό. Σε αντίθεση, λοιπόν, με την προαναφερθείσα (πρώτη) τάξη δικαιωμάτων, η κρατική ηγεσία οφείλει να μην απέχει από τον έλεγχο τήρησής τους. Κλείνοντας, τα συλλογικά δικαιώματα (ονομάζονται και δικαιώματα αλληλεγγύης) κατατάσσονται στην τελευταία, την τρίτη γενεά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γενεά αυτή αφορά σε θέματα παγκόσμιας εμβέλειας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένα:
-το δικαίωμα στην ανάπτυξη,
-στο καθαρό περιβάλλον,
-στην ειρήνη,
-στην κοινή κληρονομιά της ανθρωπότητας,
στην αλληλεγγύη σε παγκόσμια κλίμακα
Σπουδαία κατάκτηση η κατοχύρωση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως της ζωής, της ασφάλειας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της συμμετοχής στα κοινά, της τιμής και της διαβίωσης σε μια κοινωνία που να τη διακρίνει η ειρήνη, η ισότητα, η αξιοκρατία.
Παρά τους αγώνες και τη νομική κατοχύρωσή τους, το πρόβλημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μένει άλυτο. Απόδειξη τούτου οι διαρκείς παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι διακηρύξεις χωρίς αντίκρισμα υπέρ των φτωχών και των ανέργων. Παραβιάσεις συνιστούν οι φυλετικές διακρίσεις, η εκμετάλλευση των μειονοτήτων, οι παρακολουθήσεις πολιτών, η παραβίαση του ασύλου της κατοικίας, οι διώξεις πολιτών για τις πεποιθήσεις τους, η χρήση βίας, η επικράτηση του νόμου του ισχυροτέρου, η ανεργία, η αναξιοκρατία, η παραβίαση της ιδιωτικής ζωής των πολιτών από τα ΜΜΕ, η παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού (κακοποίηση, παιδική εργασία και πορνεία), η τήρηση "αρχείων προσωπικών δεδομένων", οι γενοκτονίες λαών, η στέρηση της ελευθερίας.
ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Ατομικά
• Προστασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας
• Ισότητα
• Ελευθερία
• Αξιοκρατία
• Ελευθερία λόγου
• Ανεξιθρησκία
• Το δικαίωμα στη μοναδικότητα (ως απόρροια της ανάπτυξης της Γενετικής)
Πολιτικά
• Το δικαίωμα του “εκλέγειν” και του “εκλέγεσθαι”
• Ισονομία
• Ισηγορία
• Ισοπολιτεία
Οικονομικά
• Δικαίωμα στην εργασία – ικανοποιητικές αποδοχές
• Δικαίωμα περιουσίας
• Ελευθερία στην οικονομική δραστηριότητα
• Ελεύθερη διάθεση της ατομικής περιουσίας για νόμιμους σκοπούς
Κοινωνικά
• Προστασία εργασιακών δικαιωμάτων (συνθήκες εργασίας, ωράριο, ασφάλιση κ.ά)
• Το δικαίωμα του «συνεταιρίζεσθαι»
• Ισοτιμία των δύο φύλων
• Δικαίωμα στη μόρφωση ( δωρεάν εκπαίδευση)
• Δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
• Εθνική αυτοδιάθεση
• Σεβασμός της ιδιαιτερότητας κάθε λαού – άρση διακρίσεων σε βάρος μειονοτήτων
• Δικαίωμα του ανθρώπου να ζει σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον
Πολιτιστικά
• Το δικαίωμα της καλλιτεχνικής έκφρασης
• Το δικαίωμα της παρακολούθησης ως θεατής σε μια καλλιτεχνική εκδήλωση (κινηματογράφος, θέατρο, συναυλίες μουσικής κ.ά)
• Το δικαίωμα συμμετοχής σε αθλητικές εκδηλώσεις
• Το δικαίωμα παρακολούθησης αθλητικών εκδηλώσεων
ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΝ
1. Κρίση αξιών που οδηγεί στον αμοραλισμό. Οι ισχυροί υπονομεύουν τους ασθενέστερους προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη τους, ενώ άλλοι αδρανούν για να μην απωλέσουν συμφέροντα από τη σύγκρουση με το κατεστημένο. Η δεύτερη περίπτωση συνιστά συνειδητό εφησυχασμό και επιδίωξη ενός ξέγνοιαστου βίου. Και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο, ο ωφελιμισμός είναι αυτός που διαμορφώνει τη συμπεριφορά των ανθρώπων. χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
2. Κάποιοι δεν συνειδητοποιούν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους συνανθρώπους τους, ενώ άλλοι υιοθετούν στερεότυπα που ενισχύουν την καταπάτηση των δικαιωμάτων. Επίσης, κάποιοι αγνοούν το πότε παραβιάζονται τα δικαιώματα, ενώ η άγνοια κάνει κάποιους άλλους ή να μη γνωρίζουν πώς μπορούν να αντιδράσουν ή πότε θίγονται τα δικαιώματά τους.
3. Αλλοτριωτική λειτουργία των ΜΜΕ :προβολή νόθων αξιών και αρνητικών προτύπων (π.χ. βίας), και παράλληλα ελλιπής προβολή (ενίοτε με λαϊκίστικο ή επιλεκτικό τρόπο) ή αποσιώπηση του προβλήματος της υπονόμευσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
4. Τεχνοκρατική παιδεία. Δεν προάγεται η ολόπλευρη ανάπτυξη του ατόμου και η ανθρωπιστική του κατάρτιση με αποτέλεσμα να μην εμφορείται από τις κατάλληλες ανθρωπιστικές αξίες
5. Αποξένωση λόγω των συνθηκών ζωής στις μεγαλουπόλεις. Απρόσωπες σχέσεις, επιφανειακές, καχυποψία και επιφυλακτικότητα που δε συμβάλλει στην προσέγγιση των ανθρώπων, αλλά αντίθετα προάγει τον ανταγωνισμό προσπάθεια υπονόμευσης του συνανθρώπου.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
1. Παροχή ανθρωπιστικής παιδείας: Ηθικός εξευγενισμός και πνευματική ανάταση του ατόμου που αφενός θα παρεμποδίζει την απάνθρωπη συμπεριφορά και αφετέρου θα κινητοποιεί το άτομο κάθε φορά που κάποιος καπηλεύεται τις ελευθερίες τις δικές του ή των συνανθρώπων του.
2. Δραστηριοποίηση πνευματικών ανθρώπων: Αυτοί μπορούν να εδραιώσουν τις ανθρωπιστικές αξίες και να ανακαλύπτουν την αλήθεια αντιστεκόμενοι σε κάθε μηχανισμό χειραγώγησης τόσο με τα λόγια όσο και με τα έργα τους, ενσαρκώνουν πρότυπα ανθρωπισμού και γι’ αυτό αποτελούν παραδείγματα συμπεριφοράς.
3. Ενίσχυση διεθνών οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων: Άσκηση πίεσης σε κυβερνήσεις που δε διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Παράλληλα, στόχος τους πρέπει να είναι και η ευαισθητοποίηση και η ενημέρωση – κινητοποίηση της κοινής γνώμης
4. Καλλιέργεια πνεύματος κατανόησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού των συνανθρώπων.
5. Ενημέρωση της κοινής γνώμης, δημοσιότητα και καταγγελία των παραβιάσεων.
6. Καταπολέμηση του πνεύματος αδιαφορίας. Συνεχής επαγρύπνηση ατόμων και λαών.
7. Απαλλαγή από προλήψεις και δεισιδαιμονίες.
8. Διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας.
9. Έλεγχος και επιτήρηση των χώρων, όπου συχνάζουν παιδιά. Έλεγχος εργοδοτών που τα απασχολούν.
10. Άμεση ανάκληση της συνθήκης του Σέγκεν. Ματαίωση της έκδοσης των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων.
11. Ενημέρωση του λαού.
12. Περιφρούρηση της δημοκρατίας, ώστε να μη μετατραπεί σε απολυταρχία, όπου θα επικρατούν η ιδιοτέλεια και η αδιαφορία.
13. Σεβασμός της ιδιωτικής ζωής των πολιτών. Αντίσταση σε κάθε προσπάθεια παραβίασής της.
14. Νομικό πλαίσιο που θα κατοχυρώνει τα δικαιώματα των πολιτών στο διαδίκτυο
15. Πνευματική, πολιτική και πολιτιστική αφύπνιση των νέων.
16. Αλληλεγγύη σε όσους διώκονται αυθαίρετα για τις ιδέες τους.
17. Επικύρωση και τήρηση των διεθνών συμβάσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
18. Να σεβόμαστε τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του άλλου.
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ
1. Ρατσισμός (φυλετικός και κοινωνικός).
2. Παραβίαση πολιτικών δικαιωμάτων:
-του εκλέγειν και εκλέγεσθαι
-ελευθερίας διακίνησης ιδεών, έκφρασης πολιτικών πεποιθήσεων
-θρησκευτικής συνείδησης.
-παρακολούθηση επικοινωνιών (κυρίως ηλεκτρονική).
-λογοκρισία, φίμωση τύπου, έλεγχος ΜΜΕ για διοχέτευση κυρίαρχης ιδεολογίας.
-παράνομες, χωρίς ένταλμα, συλλήψεις, κρατήσεις, φυλακίσεις πολιτών.
-βία (σωματική, ψυχολογική) απλές μορφές, τρομοκρατία έως και πόλεμος.
3. Απουσία: ισοπολιτείας, ισότιμης μόρφωσης, κοινωνικής ασφάλισης, περίθαλψης, κατοικίας, ισονομίας, ίσων ευκαιριών, αξιοκρατίας
4. Ανεργία
5. Πείνα, στερήσεις, εξαθλίωση κυρίως στις χώρες του Τρίτου Κόσμου
6. Παραβίαση δικαιωμάτων των μειονοτικών πληθυσμών (παραβίαση δικαιώματος ανεξιθρησκίας, στέρηση δικαιώματος μόρφωσης)
7. Παραπληροφόρηση
ΑΙΤΙΕΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ
1. Επεκτατική πολιτική ισχυρών κρατών (πόλεμοι, πυρηνική απειλή, παρα¬βίαση δικαιώματος αυτοδιάθεσης λαών)
2. Ρατσιστικά κινήματα και ιδεολογίες που κατευθύνονται από πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους
3. Αυταρχικές δομές πολιτικών συστημάτων, όπως είναι κυρίως οι δικτατορίες
4. Οι προκλητικές οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.
5. Χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
6. Άγνοια δικαιωμάτων από τον πολίτη.
7. Το άτομο γίνεται εύκολα θύμα χειραγώγησης
8. Έλεγχος από οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
1. Συνειδητοποίηση της σημασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων μέσω της παιδείας και των φορέων κοινωνικοποίησης για τη διασφάλιση της προσωπικής αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
2. Ενεργητική παρέμβαση ατόμου σε περιπτώσεις παραβίασής τους στην καθημερινή ζωή. Η εναπόθεση της ευθύνης στην πολιτεία διαιωνίζει την καταστρατήγησή τους.
3. Συμμετοχή σε συλλογικές δραστηριότητες (κινήματα, οργανώσεις) για:
-έλεγχο αυθαιρεσιών οποιασδήποτε εξουσίας
-προστασία δικαιωμάτων (για ειρήνη, πυρηνικό αφοπλισμό, διατήρηση φυσικού περιβάλλοντος, κατοχύρωση πολιτικών κ.α. δικαιωμάτων)
-κατάργηση ανισοτήτων, εκμετάλλευσης κλπ.
-επικράτηση υψηλών αξιών (ελευθερίας, ισότητας, δικαιοσύνης).
4. Παιδεία: πνευματική καλλιέργεια, διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων με ανθρωπιστικές αξίες.
5. Δραστηριοποίηση διεθνών οργανισμών (ΟΗΕ, Διεθνής Αμνηστία).
6. Πνευματικοί άνθρωποι. Οφείλουν να επισημαίνουν τα δείγματα παραβίασης τους και να ευαισθητοποιούν τους πολίτες για την περιφρούρηση τους.
7. Πολιτεία:
-συνταγματική κατοχύρωση δικαιωμάτων
-εκδημοκρατισμός πολιτικής ζωής
-ανθρωποκεντρικός προσανατολισμός θεσμών
-επικράτηση πνεύματος ισοπολιτείας
-μέριμνα για ασθενέστερες τάξεις, άτομα με ειδικές ανάγκες.
Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ
• Ίδρυση - σκοπός
Στις 26 Ιουνίου 1945, 52 κράτη υπέγραψαν τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, που άρχισε να ισχύει στις 24 Οκτωβρίου του 1945. Ο Ο.Η.Ε. είναι διεθνής οργανισμός, παγκόσμιος και γενικός, διότι καλύπτει όλα σχεδόν τα κράτη του σύγχρονου κόσμου, και με πλαίσιο τις ειρηνικές σχέσεις μεταξύ των κρατών επιδιώκει:
-τη διαχείριση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας,
-την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη,
-τη διεθνή συνεργασία, με τις εξειδικευμένες οργανώσεις του (π.χ., U.N.E.S.C.O. U.N.I.C.E.F., Επιτροπή του Ο.Η.Ε. για τα Ναρκωτικά κ.τ.λ.), για τη λύση προβλημάτων που απασχολούν ολόκληρο το σύγχρονο κόσμο, π.χ. οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά κ.ά. θέματα.
Την εποχή πριν τη σύσταση του Ο.Η.Ε. πρακτικά ίσχυε το δίκαιο του ισχυρότερου όταν ανώτατη αρχή ήταν το κυρίαρχο κράτος, το οποίο μόνο του αποφάσιζε αν κάποιο άλλο κράτος παραβίαζε το διεθνές δίκαιο και μόνο του επέβαλε κυρώσεις, στις περισσότερες περιπτώσεις πόλεμο.
Με τη διακήρυξη προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις 10 Δεκεμβρίου 1948 δημιουργείται μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα, αφού για πρώτη φορά η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων ανατίθεται σε εξωκρατική οντότητα στην οποία εκχωρούνται εθνικά δικαιώματα. Για πρώτη φορά, επίσης, καθιερώνεται θεσμικά ένας εξωκρατικός εγγυητής των πανανθρώπινων δικαιωμάτων. Η Οικουμενική Διακήρυξη Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει 30 άρθρα που κατοχυρώνουν βασικά δικαιώματα (ζωής, ελευθερίας και προσωπικής ασφάλειας, μόρφωσης, ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, ελευθερίας γνώμης και έκφρασης, εργασίας, αίτησης ασύλου σε περίπτωση δίωξής του, όχι ποινικής).
• Ο ρόλος του Ο.Η.Ε.
Προσφορά
1. Συντείνει στην ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών.
2. Αναπτύσσει δραστηριότητα για την επίλυση των οικουμενικών προβλημάτων.
3. Κατοχυρώνει τα δικαιώματα και ασκεί πιέσεις για την προστασία τους.
4. Συναποφασίζει και επεμβαίνει δυναμικά σε περιπτώσεις παραβιάσεων.
5. Προνοεί για το μέλλον του πλανήτη.
6. Συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη των κοινωνιών, ενδιαφέρεται για το βιοτικό επίπεδο των υποβαθμισμένων περιοχών, την εξάλειψη της φτώχειας, της πείνας και του αναλφαβητισμού.
7. Διασφαλίζει τα δικαιώματα των μειονοτήτων και λαμβάνει μέτρα προστασίας για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
8. Δικάζει περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Αδυναμίες
1. Εξαρτάται πολιτικά και οικονομικά και δεν μπορεί να ασκήσει αδέσμευτος το έργο του.
2. Έχει γενικό εποπτικό ρόλο και όχι άμεσα ενεργητικό.
3. Αδυνατεί να καταπολεμήσει εσωτερικές αντιπαραθέσεις στους κόλπους του και δεν μπορεί να άρει προλήψεις, δεισιδαιμονίες και μακροχρόνια διαμορφωμένες ηθικές και ιδεολογικές θέσεις των μελών του.
4. Πολιτικολογεί και διαμορφώνει δυτικοκεντρικές πολιτικές, ασκώντας συχνά έναν πολιτιστικό και πολιτικό ηγεμονισμό.
5. Δεν έχει ουσιαστική δύναμη μέσα στις κοινωνίες και δεν μπορεί να υπερβεί την πολιτική αδιαλλαξία των κυβερνήσεων.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου