Θέμα: Προπαγάνδα

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Προπαγάνδα ονομάζεται η συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια διαστρέβλωσης εννοιών και ιδεών , η παραχάραξη της αλήθειας , με σκοπό την αποκόμιση άμεσων ή έμμεσων οφελών. Η χρησιμοποίηση μεθόδων ή άλλων τεχνητών συμβόλων με πρόθεση ,για τη μεταβολή της συμπεριφοράς και τελικά την παρώθηση σε πράξη. Πρόκειται για πρακτική που χρησιμοποιεί κυρίως η πολιτική εξουσία με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και της χειραγώγησής της. Η πολιτική προπαγάνδα στην εποχή μας διογκώνεται και εξαπολύεται μέσω των Μ.Μ.Ε. . Κάθε πολίτης ή άνθρωπος αποφασίζει βάσει των δεδομένων και των πληροφοριών που κατέχει. Αρα, ο έλεγχος ή ο χειρισμός της πληροφορίας καθίσταται κομβικός.

ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ 

• Λογοκρισία κι έλεγχος ή περιορισμός των πληροφοριών ,ώστε να ελέγχονται και οι αντιδράσεις των πολιτών.

• Υπερπληροφόρηση: παροχή υπερβολικού όγκου πληροφοριών ,κυριαρχία του επουσιώδους έναντι του σημαντικού, που οδηγεί εν τέλει στον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα.

• Διαρκής επισήμανση-επανάληψη π.χ. στιγματισμός ενός αντιπάλου πολιτικού ή πολιτικής ομάδας. Ο Γκαίμπελς, υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ, έλεγε: “να λέτε ψέματα, πολλά ψέματα , στο τέλος κάτι θα μείνει

• Κατασκευή πραγματικότητας: 

τονισμός της αρνητικής κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας εγκληματικότητα ,σκανδαλολογία κ.ά 

επιβολή και προβολή μόνο των θετικών στοιχείων -εξωραϊσμός της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

• Υπεραπλούστευση-Λαϊκισμός: υπεραπλούστευση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων. Υπόσχεση ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν ,γιατί όλα στηρίζονται στη θέληση του πολιτικού ,χωρίς όμως να θιγούν κοινωνικά συμφέροντα.

• Εντονη χρήση της εικόνας σε βάρος της πολιτικής επιχειρηματολογίας .Π.χ. Νέος, γοητευτικός , καλοντυμένος πολιτικός.

• Εκμετάλλευση αθλητικών επιτυχιών.

• Χρήση καλλιτεχνικής δημιουργίας . Μουσική, λογοτεχνία και κινηματογράφος αναπαράγουν στερεότυπα, εγκλωβίζουν τις μάζες πολώνοντας την πραγματικότητα και δημιουργώντας μια ονειρική πραγματικότητα φυγής.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

1. Φανατισμός και απουσία διαλόγου.

2. Στροφή των πολιτικών σε μεθόδους πολιτικού μάρκετινγκ. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στην εικόνα, στην προσωπική ζωή και όχι στον πολιτικό λόγο. 

3. Καταργείται ο πολιτικός προβληματισμός των πολιτών, εμφανίζεται το φαινόμενο της άγνοιας και της παθητικότητας.

4. Υπονόμευση-εικονική λειτουργία της δημοκρατίας. Η λαϊκή κυριαρχία ουσιαστικά καταργείται από τη στιγμή που ο λαός δεν αποφασίζει με πολιτικά κριτήρια ,αλλά υπόκειται στους μηχανισμούς της προπαγάνδας.