Θέμα: Πνευματικοί άνθρωποι

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πνευματικός άνθρωπος ή διανοούμενος είναι αυτός που ασχολείται με τα κοινωνικά, πολιτιστικά και ηθικά προβλήματα, με την έρευνα της αλήθειας, τη γνώση και το πνεύμα του ανθρώπου (οι φιλόσοφοι, οι ποιητές, οι διακεκριμένοι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, οι επιστήμονες ή καθηγητές Πανεπιστημίων, οι θρησκευόμενοι που προβληματίζονται με κριτικό πνεύμα πάνω στα προβλήματα της ζωής, αυτοί που ενδιαφέρονται, πέρα από τα ατομικά τους, για τα γενικότερα προβλήματα του ανθρώπου).

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. πνευματική καλλιέργεια:

-Πλήρης επιστημονική κατάρτιση.

-Πολύπλευρη μόρφωση, πνευματική συγκρότηση, έλλειψη δογματισμού.

-Αυτογνωσία, απαλλαγή από προλήψεις και δεισιδαιμονίες

2. κοινωνικές αρετές:

-Κοινωνικά ενδιαφέροντα, αλτρουισμός, διαλλακτικότητα.

-Θάρρος, παρρησία, γενναιότητα, ισχυρή βούληση.

-Κοινωνική συνείδηση.

3. ηθικές αρχές:

-Ευσυνειδησία, ανιδιοτέλεια.

-Διαπνέονται από ανθρωπιστικά ιδανικά.

4. υγιής πολιτική συνείδηση:

-Πολιτικά ενδιαφέροντα.

-Δημοκρατικές αντιλήψεις

-Ενεργός συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα.

5. πολιτιστικά ενδιαφέροντα:

-Σεβασμός αλλά συγχρόνως και κριτική στάση απέναντι στην παράδοση.

-Αισθητική αγωγή και καλλιέργεια.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

στην κοινωνική ζωή:

1. Αφυπνίζουν  τις νωθρές συνειδήσεις.

2. Λειτουργούν με πνεύμα συλλογικότητας, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν την προσωπική τους αυτονομία.

3. Με τη διορατικότητά τους εντοπίζουν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, αποκαλύπτουν τα αίτιά τους και αναζητούν λύσεις.

4. Κρατούν την ισορροπία στις αντίρροπες κοινωνικές δυνάμεις, γιατί ως γνώστες των ανθρώπινων πραγμάτων, με τη προσωπικότητά τους, καθοδηγούν τους πολίτες προς την πρόοδο.

5. Καθιστούν τους ανθρώπους ικανούς να παίρνουν αποφάσεις και να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτές.

6. Προβάλλουν πρότυπα, ιδανικά και αξίες.

7. Αγωνίζονται για τη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων (ισότητα, δικαιοσύνη κλπ).

στην πνευματική ζωή:

1. Ενδιαφέρονται για τη γενίκευση της ανθρωπιστικής παιδείας.

2. Μετουσιώνουν τα στοιχεία της παράδοσης με τη δυναμική της εποχής τους, προβάλλοντας νέες ιδέες στην κοινωνία.

3. Συμβάλλουν στην πνευματική καλλιέργεια του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, καταπολεμώντας την άγνοια, την αμάθεια, τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες και το δογματισμό.

4. Εκλαϊκεύουν  την  επιστημονική  γνώση  και  την  καθιστούν  προσιτή  στο  ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

στην πολιτική:

1. Διαπνέονται από δημοκρατικά  ιδεώδη  και  αγωνίζονται  για  την  προάσπιση  των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

2. Στηλιτεύουν  και  αποκαλύπτουν  τα  αρνητικά  φαινόμενα  της  πολιτικής,  όπως  τη δημαγωγία και το λαϊκισμό.

3. Δεν πρέπει να ξεχωρίζουν από το κοινωνικό σύνολο και να εκπροσωπούν μια ταξική ιδεολογία, «στρατευμένοι» σε κομματικές σκοπιμότητες.

στη διεθνή πραγματικότητα:

1. Αγωνίζονται για την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης.

2. Εναντιώνονται σε ρατσιστικές αντιλήψεις, εθνικιστικές προκαταλήψεις, συμβάλλοντας στη συνεργασία και τη φιλία των λαών.

3. Αποκαλύπτουν  τους  στόχους  της  επιχειρούμενης  παγκοσμιοποίησης  που προκαλεί ανισότητες και οδηγεί στην απώλεια της εθνικής ιδιαιτερότητας.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. Εθνικιστικά πάθη

2. Απειλή ή έκρηξη πολέμων

3. Γενοκτονίες

4. Ρατσιστικές προκαταλήψεις

5. Εκμετάλλευση

6. Ολοκληρωτικά καθεστώτα

7. Κρίση Δημοκρατικών θεσμών

8. Πυρηνική απειλή

9. Κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες (τρίτος κόσμος, βορράς νότος κλπ)

10. Κρίση της παράδοσης

11. Πολιτιστική αλλοτρίωση των μικρών χωρών

12. Καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Στην εποχή της έντονης αλληλεπίδρασης των λαών ο πνευματικός άνθρωπος υπερασπίζει από τη θέση του τη συναδέλφωσή των λαών για την επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης. Για να καταστεί αυτό πιο σαφές αναφέρουμε ότι ο ίδιος καταδικάζει φαινόμενα πάταξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τους «ισχυρούς» προς τους «αδύνατους». Επίσης, δε μένει αμέτοχος στην έξαρση και άλλων προβλημάτων παγκόσμιας εμβέλειας, όπως το οικολογικό, το ενεργειακό, η πείνα των τριτοκοσμικών χωρών αλλά επισημαίνει τη σοβαρότητά τους από τη θέση του ποιητή, του ιστορικού, του φιλοσόφου, του δημοσιογράφου, του μουσικού προτείνοντας παράλληλα   κάποιες   λύσεις.   Επομένως,   αποτελεί   το   θεματοφύλακα   του διεθνούς δικαίου. Ο βαθιά σκεπτόμενος  άνθρωπος κρίνει αναγκαία τη διαφύλαξη της πολιτισμικής φυσιογνωμίας της κάθε χώρας χωριστά στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Ο ίδιος ως άριστος γνώστης της γλώσσας του, της ιστορίας του, των ηθών του τόπου του δε θεωρεί γόνιμη την αφομοίωση των λαών από τους πανίσχυρους. Αντί αυτού, άποψή του είναι η διατήρηση της εθνικής φυσιογνωμίας / εθνικής ταυτότητας / της ευρείας παράδοσης μιας χώρας για την αποφυγή κάθε είδους εκμετάλλευσης  των ανεπτυγμένων λαών προς τους αναπτυσσόμενους. Καταδικάζει, λοιπόν, την ξενομανία / τον άγονο μιμητισμό του τρόπου ζωής, του τρόπου διασκέδασης, του τρόπου σκέψης ως βασική στάση των νέων που άκριτα υιοθετούν κάθε τι ξενικό.

ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η εποχή μας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εποχή ενδυνάμωσης της σφαιρικής της ανθρωπιστικής παιδείας της ολόπλευρης μόρφωσης αλλά εποχή επικράτησης της εξειδίκευσης και επομένως της πνευματικής μονομέρειας. Υπό αυτό το πρίσμα, οι άνθρωποι της διανόησης πρέπει να αναλάβουν πιο ενεργητικό ρόλο μιας που η υπερειδίκευση καθιστά πιο εύκολη την αποπνευματοποίηση του σύγχρονου ατόμου και πιο ολοκληρωτική την ιδεολογική του σύγχυση. Μόνο έτσι θα περιορίσουν την διανοητική νωθρότητα της κοινωνίας τους που κατακλύζεται από τις νέες, εύπεπτες αξίες των ΜΜΕ.

Στα ΜΜΕ είναι δικαιολογημένο να αναζητηθούν κάποιοι λόγοι κατολίσθησης της πνευματικής ηγεσίας. Στην τηλεόραση, στον τύπο, στο ραδιόφωνο δεν προσκαλούνται συχνά πνευματικοί άνθρωποι, τους οποίους ο καθένας μας θα μπορούσε να γνωρίσει, να εντυπωσιαστεί από την πνευματική του διαύγεια και γιατί όχι να ακολουθήσει το διαφορετικό τρόπο θεώρησης των πραγμάτων που αυτός προτείνει. Δυστυχώς, τα ΜΜΕ μεταγγίζουν διαβρωτικές αξίες (πχ: το έχειν, το καταναλώνειν και όχι το είναι), αναδεικνύουν είδωλα αμφιβόλου ποιότητας και προβάλλουν πρότυπα ζωής χωρίς κανένα νόημα.

Πρόσθετα γνωρίσματα της εποχής μας δυσκολεύουν την ανάδειξη του έργου του πνευματικού ατόμου. Ο ορθολογισμός που επιβάλλει η τεχνολογική έκρηξη, η βιομηχανοποιημένη ζωή που δεν αφήνει περιθώρια για πνευματικές αναζητήσεις, η ιδιοτέλεια  και ο ατομισμός  και  όχι  η  ποιοτική συνύπαρξη με τους άλλους συνθέτουν το πλαίσιο της  σύγχρονης κοινωνίας. Σε αυτό, οι πνευματικοί άνθρωποι εύκολα αποστασιοποιούνται/ τίθενται στο περιθώριο.