ΓΛΩΣΣΑ
Η γλώσσα είναι οργανωμένο σύστημα σημείων-συμβόλων, που δημιουργούν άπειρους συνδυασμούς μεταξύ τους και ικανοποιούν την έμφυτη ανάγκη αυτοέκφρασης και επικοινωνίας. Η γλώσσα δεν είναι απλώς ομιλία, είναι σκέψη και λογική και αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του ανθρώπου ως έλλογου όντος. Συνιστά ανώτερο πολιτισμικό προϊόν. Είναι ζωντανός και εξελικτικός οργανισμός και κοινωνικός θεσμός καθολικής αξίας.
Η ποιότητα της γλώσσας συνίσταται στις δυνατότητες που έχει να αποδίδει και τις πιο λεπτές νοηματικές αποχρώσεις. Ενδεικτικά της ποιότητας της γλώσσας είναι:
-η αβίαστη έκφραση
-η απουσία χασμάτων
-η ακρίβεια
-η σαφήνεια, η συνοχή του λόγου και η αλληλουχία των νοημάτων
-η χρήση πλούσιου λεξιλογίου
ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
1. Επικοινωνία, κοινωνικοποίηση, συναναστροφή.
2. Άσκηση ελέγχου, κριτικής και πειθούς.
3. Ανάπτυξη των διανοητικών δυνατοτήτων.
4. Καλλιέργεια συγκίνησης.
5. Προσφορά στον πολιτισμό.
6. Μεταβίβαση στοιχείων στις επερχόμενες γενιές.
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
1. Μειωμένη χρήση λέξεων και εκφράσεων, φτωχό λεξιλόγιο.
2. Τάση υπεραπλούστευσης των νοημάτων, αποφυγή σύνθετων εκφράσεων.
3. Αυτοματοποίηση, συνθηματοποίηση, τυποποίηση του λόγου.
4. Κατάχρηση αρκτικόλεξων, κωδικοποιημένων όρων και συντομογραφιών.
5. Γλωσσική ένδεια και κακοποίηση στα Μ.Μ.Ε., στη διοίκηση, στην πολιτική, ακόμα και στην εκπαίδευση.
ΑΙΤΙΑ
1. Ανεπάρκεια της προσφερόμενης γλωσσικής παιδείας (τεχνοκρατική εκπαίδευση, απομάκρυνση από την κλασική παιδεία, μη συστηματική διδασκαλία, έλλειψη κατάλληλων διδακτικών μεθόδων).
2. Υποβαθμιστικός ρόλος των Μ.Μ.Ε. (κυριαρχία εικόνας-υποβάθμιση λόγου, επιζήμια γλωσσικά πρότυπα, κακομεταχείριση της γλώσσας, έλλειψη επιμελημένων κειμένων στον τύπο).
3. Κλίμα απομόνωσης, ατομικισμού, αλλοτρίωσης.
4. Κατάχρησης γλώσσας από τους φορείς εξουσίας (όχι ως μέσου επικοινωνίας αλλά παραπλάνησης).
5. Παραγκωνισμός του βιβλίου ως μορφωτικού και ψυχαγωγικού μέσου (καμία εξοικείωση με τη λογοτεχνία).
6. Αβασάνιστη υιοθέτηση ξένων λέξεων και φράσεων.
ΛΥΣΕΙΣ
1. Συνειδητοποίηση ήθους και δύναμης της ελληνικής γλώσσας.
2. Επαναπροσδιορισμός της αξίας των λειτουργιών της γλώσσας (έλεγχος, επιμέλεια, επεξεργασία του λόγου).
3. Ενεργοποίηση και υπευθυνότητας στη χρήση και τη διδασκαλία του λόγου από τους φορείς ενημέρωσης, διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης.
4. Αξιοποίηση της συμβολής των πνευματικών ανθρώπων.
5. Σωστή επιλογή λέξεων και φράσεων και όχι άκριτη υιοθέτηση ξενικών όρων.
6. Ορθή διδασκαλία με σύγχρονες μεθόδους.
7. Αφομοίωση της προόδου χωρίς αλλοίωση της πολιτιστικής ταυτότητας.
GREEKLISH: ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Η χρήση της ψηφιακής γλώσσας από τους χρήστες τού διαδικτύου και της τεχνολογίας γενικότερα έχει προκαλέσει ευρύτατες συζητήσεις σε πολλές χώρες – ανάµεσα στις οποίες και η Ελλάδα-αναφορικά µε τη σκοπιμότητα της και τους κινδύνους που ενδεχομένως εγκυμονεί. Τα κυριότερα επιχειρήματα υπέρ και κατά της ψηφιακής γλώσσας είναι τα ακόλουθα:
Επιχειρήματα υπέρ της ψηφιακής γλώσσας
1. Η ψηφιακή γλώσσα δεν αποτελεί µόνο ελληνικό «φαινόμενο», αλλά συναντάται σε ολόκληρο τον κόσµο (µε παραλλαγές ανάλογα µε τη χώρα και την αντίστοιχη εθνική γλώσσα), συνιστώντας συστατικό γνώρισµα της προόδου στο χώρο τής ηλεκτρονικής και της διαδικτυακής επικοινωνίας. Επομένως, η κριτική εναντίον όσων την χρησιμοποιούν είναι ουτοπική, αφού έχει καθιερωθεί στη συνείδηση εκατομμυρίων ατόµων σε ολόκληρο τον κόσµο και φυσικά και των Ελλήνων, χάρη στην ευκολία, τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα της.
2. Ο βασικότερος λόγος είναι ότι εξυπηρετεί τις ανάγκες επικοινωνίας τους, όταν δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν ελληνικές γραμματοσειρές (π.χ. όταν επισκέπτονται χώρες της αλλοδαπής ή όταν ο προσωπικός υπολογιστής τους ή το κινητό τηλέφωνό τους δε διαθέτει λογισµικό µε ελληνικούς --Τα λογισµικά προγράµµατα που χρησιμοποιούνται διεθνώς είναι «γραµµένα» στην αγγλική γλώσσα, η οποία θεωρείται η πιο διαδεδομένη και ευρέως ομιλούμενη γλώσσα στον κόσµο (όπως στο παρελθόν υπήρξε και η ελληνική) και, ως εκ τούτου, έχει επηρεάσει τις υπόλοιπες τόσο «οπτικά» («οπτική συνήθεια») όσο και λεξιλογικά (σε επίπεδο συµβόλων/ χαρακτήρων και σε επίπεδο γλωσσικών δανείων). Είναι φυσιολογικό επομένως να έχει γίνει -εκ των πραγµάτων- αποδεκτή από τους χρήστες τού διαδικτύου και να έχει σταδιακά µμετατραπεί σε αναπόσπαστο κεφάλαιο της διαδικτυακής και ηλεκτρονικής κουλτούρας. Η αρνητική κριτική κατά των greeklish, εποµένως, ισοδυναμεί κατά βάθος µε πράξη τεχνοφοβίας και δεν είναι τυχαίο ότι προέρχεται συνήθως από άτοµα µμεγάλης ηλικίας, που αντιμετωπίζουν µε σκεπτικισμό το «θαυμαστό καινούργιο κόσµο» τής Κυβερνητικής και πιστεύουν ότι θα γκρεμίσει και ένα κοµµάτι τού κόσµου τους, µέσα στον οποίο αισθάνονται ασφαλείς.
3. Η ψηφιακή γλώσσα θα µμπορούσε να θεωρηθεί – µε την ευρεία έννοια – µια κοινωνική γλωσσική ποικιλία. Κι όπως κάθε γλωσσική ποικιλία, διαθέτει µία ιδιαίτερη µμορφολογία και οµιλείται σε συγκεκριμένο περιβάλλον (το ψηφιακό/ διαδικτυακό), σε «ειδικές συνθήκες χρήσης», σύµφωνα µε τους γλωσσολόγους. Όπως τονίζουν µάλιστα οι ίδιοι, η χρήση µίας γλωσσικής ποικιλίας δεν επηρεάζει την εκμάθηση και ορθή χρήση της µμητρικής/ εθνικής γλώσσας, εφόσον οι χρήστες του διαδικτύου χρησιμοποιούν τα greeklish µόνο εντός ηλεκτρονικού/ ψηφιακού πλαισίου και µόνο για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες επικοινωνιακές ανάγκες τους, ενώ στις υπόλοιπες δραστηριότητές τους χρησιμοποιούν τη µμητρική τους γλώσσα. Έτσι, καταρρίπτεται και το επιχείρημα που θέλει τους χρήστες των greeklish να µην είναι εξίσου ικανοί χειριστές της (επίσηµης) ελληνικής γλώσσας.
4. Η χρήση λατινικών χαρακτήρων κατά τη διαδικασία μεταγραφής των λέξεων στην ψηφιακή γλώσσα δεν απειλεί την ελληνική γλώσσα. Μέσα στο πέρασµα των αιώνων αποτελεί σύνηθες φαινόμενο η αλλαγή των γραπτών συµβόλων, δηλαδή του αλφαβήτου, σε πολλές γλώσσες (π.χ. στο αρχαίο ελληνικό αλφάβητο υπήρχε το δίγαµµα, που δεν υφίσταται σήµερα, ενώ ο λεγόμενος δασύς φθόγγος έχει υιοθετηθεί και επιβιώσει όχι στην ελληνική, αλλά στις αγγλοσαξονικές γλώσσες). Ανάλογες αλλαγές σημειώνονται στη γραµµατική και στο συντακτικό, αφού η γλώσσα είναι ένας ζων και αενάως µμεταβαλλόμενος οργανισµός. Συνεπώς, ακόµη και αν, για λόγους εργασίας, υποτεθεί ότι η ελληνική γλώσσα κινδυνεύει να αλλοιωθεί µμορφολογικά (στο επίπεδο των γραπτών συµβόλων) από τα greeklish, τότε αυτό θα είναι µία αλλαγή επιβεβλημένη από τις τρέχουσες εξελίξεις και θα έχει πρώτα εγγραφεί ως αντίληψη στη συνείδηση των Ελλήνων. Ακόµη δε και σε αυτήν την ακραία περίπτωση, θα είναι µία καθαρά µμορφολογική αλλαγή, ενώ ο σκληρός πυρήνας της ελληνικής γλώσσας (τα σηµαινόµενα, οι ιδέες, τα νοήματα) και όλα τα πολιτισµικά και ιστορικά στοιχεία που εμπεριέχει δεν µπορεί επ’ ουδενί να επηρεαστεί και να αλλοιωθεί. Και, όπως τονίζουν οι γλωσσολόγοι, κάθε µορφή παρεµβατισµού και προστατευτισμού µιας γλώσσας – όπως στην περίπτωση αποκλεισμού της ψηφιακής γλώσσας στο όνοµα της ακεραιότητας της ελληνικής γλώσσας – είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Επιχειρήµατα κατά της ψηφιακής γλώσσας
1. Η ψηφιακή γλώσσα αποτελεί ένα διαβρωτικό για την ελληνική γλώσσα µηχανισµό, γιατί πλήττει άµεσα ένα κεφαλαιώδες συστατικό στοιχείο της, το αλφάβητο. Η αντικατάσταση των ελληνικών χαρακτήρων µε λατινικούς συνιστά µία µορφή «γλωσσικής αποικιοποίησης», δηλαδή µια µορφή άλωσης της ελληνικής (και όχι µόνο) γλώσσας από την αγγλική. Πρόκειται για µια διαδικασία σταδιακής εξοικείωσης των Ελλήνων χρηστών µε τους χαρακτήρες της αγγλικής, κάτι που τους απομακρύνει από τα αντίστοιχα σύµβολα της ελληνικής. Το γεγονός αυτό δεν είναι τόσο αθώο όσο φαινοµενικά δείχνει, γιατί η εκµάθηση µιας γλώσσας γίνεται – σύµφωνα µε τους γλωσσολόγους και τους παιδοψυχολόγους – κατά κύριο λόγο οπτικά και µιµητικά. Και η οπτική εξοικείωση των µικρών χρηστών του διαδικτύου και της κινητής τηλεφωνίας µε τους λατινικούς χαρακτήρες δηµιουργεί το λεγόµενο «κυρίαρχο γλωσσικό πρότυπο»: αυτό σηµαίνει ότι η αγγλική γλώσσα εγγράφεται στο υποσυνείδητο των ατόµων ως «ανώτερη» και η ελληνική ως «κατώτερη», µε αποτέλεσµα σταδιακά η τελευταία να υποχωρεί να µεταλλάσσεται.
2. Η ελληνική γλώσσα (όπως και κάθε άλλη εθνική γλώσσααντίστοιχα) είναι ένα θεµελιώδες κεφάλαιο του εθνικού µας πολιτισµού. Σε αυτήν αντικατοπτρίζονται παραδόσεις, ιδέες, αντιλήψεις, ήθη και ιστορικές παρακαταθήκες αιώνων. Κάθε µεταγραφή της µε στοιχεία (σύµβολα, χαρακτήρες) ξένα προς αυτήν συνιστά µια ευθεία απειλή για την υπόστασή της είτε γίνεται συνειδητά είτε ασυνείδητα. Η ψηφιακή γλώσσα αποτελεί ένα είδος πολιτισµικού ιµπεριαλισµού των χρηστών τής αγγλικής γλώσσας (κυρίως των Η.Π.Α.) πίσω από την προµετωπίδα των τεχνολογικών συµβάσεων και περιορισµών. Απώτερος στόχος της είναι η αποδυνάµωση του στοιχείου εκείνου που οι γλωσσολόγοι ονοµάζουν «εθνογλωσσική συνείδηση» ή «εθνογλωσσική ταύτιση» και αποτελεί µία πτυχή τού κυρίαρχου οικονοµικού, πολιτικού και πολιτισµικού µοντέλου τής εποχής µας, που είναι γνωστό ως «παγκοσµιοποίηση». Μέσα στο πλαίσιο της παγκοσµιοποίηση επιχειρείται η ισοπέδωση (ευφηµιστικά ονοµάζεται «εξοµάλυνση») των πολιτισµικών διαφορών των λαών και η πολιτισµική τους εξοµοίωση, πάντοτε όµως κάτω από τη δεσποτική παρουσία του αγγλοσαξονικού µοντέλου (ζωής) και της αγγλοσαξονικής γλώσσας.
3. Η επικοινωνία στο διαδίκτυο και στην κινητή τηλεφωνία µπορεί να γίνεται µε ελληνικούς χαρακτήρες, αφού οι εταιρείες από την αρχή σχεδόν της εµφάνισης αυτών των τεχνολογικών επιτευγµάτων µερίµνησαν γι’ αυτό. Η εµµονή, εποµένως, πολλών χρηστών να χρησιµοποιούν greeklish (εκτός των περιπτώσεων που η ηλεκτρονική συσκευή τους δε διαθέτει ελληνικούς χαρακτήρες, γεγονός πολύ σπάνιο πλέον) φανερώνει ότι χρησιµοποιούν τουςτεχνικούς περιορισµούς ως πρόφαση (πέραν των όντως υπαρκτών).
4. Η αλήθεια είναι ότι η ψηφιακή γλώσσα έχει γίνει πλέον συνήθεια για τους περισσότερους χρήστες και δείχνει τη βαθιά όσο και επικίνδυνη διείσδυση της αγγλικής γλώσσας στη συνείδηση αλλά και στο υποσυνείδητό τους. Το γεγονός αυτό µάλιστα εντάσσεται από τους ειδικούς και στην ευρύτερη τάση τής ξενοµανίας που χαρακτηρίζει ένα µεγάλο τµήµα της νεοελληνικής κοινωνίας. Αυτό σηµαίνει ότι πολλοί χρήστες χρησιµοποιούν τα greeklish όχι µόνο λόγω εξοικείωσης µαζί τους στο διαδίκτυο αλλά και επειδή θεωρούν φυσιολογικό να χρησιµοποιούν την αγγλική γλώσσα (έστω και σε επίπεδο χαρακτήρων/ συµβόλων) στο πλαίσιο της γενικευµένης τάσης τους να αφοµοιώνουν και να υιοθετούν ξενικά πρότυπα και στοιχεία.
5. Η χρήση των greeklish επηρεάζει και την ορθή εκµάθηση της ελληνικής γλώσσας. Αποτελεί κοινή παραδοχή ότι η µορφολογία της ψηφιακής γλώσσας είναι αρκετά χαλαρή και µεταβαλλόµενη. Το γεγονός αυτό όµως έχει επιπτώσεις στην ορθή γραφή των λέξεων της ελληνικής γλώσσας. Συγκεκριµένα, έχει διαπιστωθεί από έρευνες ότι πολλοί µαθητές της πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης που είναι εξοικειωµένοι µε τη χρήση των greeklish πραγµατοποιούν σωρεία λαθών στην ορθογραφία. Το γεγονός ότι η ψηφιακή γλώσσα επιτρέπει τη µεταγραφή των λέξεων µε διαφορετικούς τρόπους (π.χ. η λέξη «κυνηγός» µπορεί να µεταγραφεί ως «kynhgos» αλλά και ως «kinigos») αποµακρύνει τους µικρούς σε ηλικία χρήστες από την επίσηµη (ορθή) νόρµα των λέξεων, αφού µπορούν να µεταφέρουν την ψηφιακή µεταγραφή και στο γραπτό λόγο τους (να γράφουν δηλαδή τη λέξη «κυνηγός» και ως «κινιγός»). Έτσι, η ψηφιακή γλώσσα γίνεται το όχηµα για πληµµελή εκµάθηση της ελληνικής γλώσσας αλλά και καταφύγιο πολλών ανορθόγραφων συµπατριωτών µας, που καλύπτουν την αδυναµία τους κάτω από το άλλοθι των greeklish.
6. Τα greeklish δεν µπορούν να θεωρηθούν ιδιαίτερη γλωσσική ποικιλία. Είναι περισσότερο ένα ιδίωµα του οποίου η διαφορά µε τα υπόλοιπα είναι πως πρόκειται για τεχνητή επινόηση και δεν όχι προϊόν «φυσικής γλωσσικής επιλογής», διαµορφωµένης από ξεχωριστά και εντελώς ιδιαίτερα ιστορικά, γεωγραφικά, κοινωνικά και πολιτιστικά γνωρίσµατα και συνθήκες. Και από τη στιγµή που η ψηφιακή γλώσσα δεν είναι κάτι πηγαίο, δεν αποτελεί µια αυθόρµητη έκφραση λόγου τού λαού ή κάποιας κοινωνικής οµάδας, αλλά εργαλείο συγκεκριµένων (αδιαφανών) κέντρων, χάνει την πεµπτουσία µιας γλώσσας ή µίας διαλέκτου, έστω και µε τις ιδιαιτερότητές της, και δεν µπορεί να θεωρηθεί ότι εµπλουτίζει την ελληνική γλώσσας όπως οι υπόλοιπες διάλεκτοι και ιδιώµατα.
ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ
Γλωσσομάθεια είναι η γνώση μιας ή περισσότερων ξένων γλωσσών.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ
1. Η γλωσσομάθεια συμβάλλει στην πνευματική καλλιέργεια του ατόμου:
η μελέτη μιας ξένης γλώσσας δημιουργεί νέους ορίζοντες στον πνευματικό κόσμο. Τα εκφραστικά μέσα, ο λεξιλογικός πλούτος διευρύνουν το γνωστικό πεδίο και εμπλουτίζουν τη σκέψη
παράλληλα, η εκμάθηση της γραμματικό-συντακτικής δομής μιας άλλης γλώσσας και η σχετικές ασκήσεις αναπτύσσουν την κριτική ικανότητα του μαθητή.
2. Η γνώση ξένων γλωσσών καθίσταται αναγκαία για την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου ενός νέου, γιατί:
-η σύνθεση μιας επιστημονικής εργασίας (όπως η πτυχιακή, η μεταπτυχιακή, η διατριβή κ.λ.π.) απαιτεί την αξιοποίηση της διεθνούς βιβλιογραφίας.
-η φοίτηση σε πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού προϋποθέτει την ουσιαστική γνώση ξένης γλώσσας.
-παράλληλα, η γνώση μιας άλλης γλώσσας παρέχει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να γνωρίσει καλύτερα την εθνική του γλώσσα, με τη συγκριτική εξέταση και τη συνειδητοποίηση της μοναδικότητας.
3. Η γνώση μιας ξένης γλώσσας διευρύνει τις επαγγελματικές δυνατότητες του ατόμου:
-παρέχει στον επαγγελματία τη δυνατότητα να παρακολουθεί σεμινάρια σε διεθνείς συναντήσεις που αφορούν την πληρέστερη κατάρτιση του στο αντικείμενο της απασχόλησης του. Ευνοεί την απρόσκοπτη επαγγελματική επαφή και διευρύνει το πλαίσιο των συναλλαγών, ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης.
-η επαρκής γνώση μιας ξένης γλώσσας συνιστά αναγκαίο επαγγελματικό εφόδιο, για να αναλάβει το άτομο μια εργασιακή θέση ή να ανελιχθεί στον τομέα της απασχόλησης του.
-προσφέρει νέες θέσεις εργασίας. Δημιουργεί μια σειρά επαγγελμάτων, όπως δασκάλους ξένων γλωσσών.
4. Η γλωσσομάθεια ευνοεί τη βαθύτερη επικοινωνία μεταξύ των λαών και διαμορφώνει πνεύμα οικουμενικής συνείδησης:
-με την άμεση πληροφόρηση αποτρέπεται οποιαδήποτε παραμόρφωση της πραγματικότητας και διαμορφώνεται μια σφαιρική άποψη, που αντιστοιχεί περισσότερο στην αλήθεια.
-ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια ουσιαστική επαφή με τον τρόπο σκέψης, τη νοοτροπία, την ευρύτερη κουλτούρα ενός λαού. Η επαφή αυτή τον βοηθά να απαλλαγεί από προκαταλήψεις και προϊδεασμούς.
-το άτομο μπορεί να εντρυφήσει στις πτυχές της ιστορίας, της λογοτεχνίας και, ευρύτερα, του πολιτισμού των άλλων λαών .
5. Εμπλουτίζει την αισθητική του με στοιχεία από την καλλιτεχνική δημιουργία των άλλων λαών και διευρύνει τις ψυχαγωγικές επιλογές, γιατί με την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας ο άνθρωπος μπορεί να:
-απολαμβάνει με άμεσο τρόπο -χωρίς την, ενδεχομένως, παραμορφωτική διαμεσολάβηση του μεταφραστή- την καλλιτεχνική δημιουργία αλλόγλωσσων χωρών (τραγούδι, κινηματογράφος, λογοτεχνική παραγωγή κ.λ.π.)
-κατανοεί την αισθητική ιδιαιτερότητα του εθνικού πολιτισμού και τα στοιχεία που τον διαφοροποιούν
6. Η γλωσσομάθεια επιδρά ευεργετικά στην ψυχολογία του ανθρώπου:
-τονώνει την αυτοπεποίθηση του η συναίσθηση πως μπορεί, χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας, να επικοινωνεί και να συναλλάσσεται απρόσκοπτα και ισότιμα με τους πολίτες άλλων χωρών.
-αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το επαγγελματικό του μέλλον, γιατί διαθέτει το εφόδιο μιας ξένης γλώσσας, που θεωρείται απαραίτητο προσόν στο ιδιαίτερα ανταγωνιστικό εργασιακό περιβάλλον της εποχής μας.
7. Η ανάπτυξη του τουρισμού και η καθιέρωση των ταξιδιών ως μέσου ψυχαγωγίας επιβάλλουν τη γνώση των ξένων γλωσσών, για να είναι δυνατή η επικοινωνία με τους άλλους λαούς.
8. Συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας. Επιτρέπει το άνοιγμα των αγορών, τη μεγιστοποίηση της παραγωγής, τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων, λόγω του οικονομικού ανταγωνισμού. Δημιουργείται μια παγκόσμια αγορά.
9. Το άτομο εμπλουτίζει τις αξίες του, προωθεί την ειρήνη και τη δημοκρατία
10. Η παγκοσμιοποίηση της ζωής, απαιτεί επιστημονική, επαγγελματική και οικονομική διεθνή ενημέρωση.
ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑΣ
1. Η ανάλωση μεγάλου χρόνου για την εκμάθηση ξένων γλωσσών σε βάρος της καλλιέργειας της εθνικής γλώσσας.
2. Η συμπλεγματική διάθεση που μπορεί να δημιουργηθεί από τις κυριαρχούσες γλώσσες, όπως είναι σήμερα η αγγλική. Μια τέτοια διάθεση προκαλεί την ξενομανία και το μιμητισμό.
3. Ο κίνδυνος αλλοτρίωσης της εγχώριας γλώσσας, όταν σε ορισμένες εκφράσεις υποκαθίσταται από ξενικούς όρους, ενώ υπάρχουν αντίστοιχοι στη γλώσσα μας.
4. Η γλώσσα κάθε λαού είναι φορέας του πολιτισμού του. Επομένως, υπάρχει ο κίνδυνος έμμεσης και άκριτης/ υποσυνείδητης υιοθέτησης των αξιών, των αντιλήψεων, της νοοτροπίας κ.λ.π. ενός άλλου πολιτισμού, που μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στη γλωσσική αλλά και στην πολιτιστική παραμόρφωση μιας χώρας.
Η ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ, ΓΙΑΤΙ:
1. Η χώρα μας είναι πληθυσμιακά μικρή
2. Οι Έλληνες ταξιδεύουν συχνά σε ξένες χώρες.
3. Η βιβλιογραφία μας δεν είναι αρκετά αναπτυγμένη και, επομένως, ο μελετητής είναι ανάγκη να χρησιμοποιεί ξένη βιβλιογραφία για την επιστημονική του κατάρτιση.
4. Για τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται σε ξένη χώρα, η εκμάθηση της γλώσσας της είναι ιδιαίτερα αναγκαία, γιατί:
5. Διευκολύνει την εύρεση ή την επιλογή μιας καλύτερης εργασίας.
6. Βοηθά την ενσωμάτωση τους στη νέα κοινωνική πραγματικότητα.
7. Ευνοεί την επαφή τους με τον πνευματικό πολιτισμό της ξένης χώρας.
ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ
«…Γλώσσα και πατρίδα είναι το ίδιο. Να πολεμά κανείς για την πατρίδα του ή για την εθνική του γλώσσα, ένας είναι ο αγώνας. Πάντα αμύνεται περί πάτρης».Γ. Ψυχάρη «Το ταξίδι μου»
Κάθε έθνος έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το διαφοροποιούν από τα άλλα. Αυτά αποτελούν την εθνική του ταυτότητα. Αν ένα έθνος θέλει να διατηρεί την εθνική του ανεξαρτησία και την ιδιαίτερη υπόσταση του, πρέπει να διατηρεί τα στοιχεία της εθνικής του ταυτότητας. Διαφορετικά, η απώλεια των στοιχείων αυτών θα οδηγήσει νομοτελειακά στην υποτέλεια. Πρωταρχικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας είναι, φυσικά, η γλώσσα.
Ειδικά για τη χώρα μας, η διατήρηση και καλλιέργεια της, έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού:
ομιλείται μόνο στην Ελλάδα, έχει το δικό της αλφάβητο, έχει ιδιαιτερότητα και δε μοιάζει με άλλη.
Η γλώσσα, άλλωστε, είναι έκφραση του πολιτισμού μιας χώρας. Όταν λοιπόν αυτή χάνεται ή αλλοιώνεται, τότε αποκόπτεται κάθε δυνατότητα πρόσβασης στο παρελθόν και στον πολιτισμό μας. Αυτή εκφράζει τα ήθη, τα έθιμα, η νοοτροπία και η παράδοση ενός τόπου. Είναι εύλογο λοιπόν πως σε μια εποχή «έμμεσης αποικιοκρατίας», όπου τα οικονομικά εύρωστα κράτη συρρικνώνουν τον πολιτισμό μιας χώρας με ασθενέστερη οικονομία, η μόνη ίσως δικλείδα ασφαλείας, είναι η διατήρηση της πολιτιστικής μας ιδιαιτερότητας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου